Podziwiaj fakt, że nie każdego dnia możesz się spotkać. Zanim zaświecisz świeży deszcz na powierzchnię innego świata. W nowym badaniu dane z sondy Cassini wykazały dużą odblaskową formację satelity Saturn Titan w pobliżu bieguna północnego. Informacje otrzymane w czerwcu 2016 r.
Podczas pierwszych 13 lat badań nad układem Saturna aparat Cassiniego był w stanie znaleźć liczne jeziora i morza ciekłych węglowodorów na zimnej powierzchni Tytana. Jednak nowa jasna plama, obejmująca 120 000 km 2, nie jest czymś zwyczajnym. Naukowcy poinformowali, że funkcja zniknęła z obserwacji zbyt szybko, co oznacza, że może to być duża kałuża deszczu metanowego, która następnie odparowała.
Prawdopodobne opady wskazują, że do połowy 2016 r. Letnia pogoda dotarła na północną półkulę Tytana. Co ciekawe, jest to nieco później niż przewidują modele klimatyczne. Naukowcy planują dowiedzieć się, co może spowodować opóźnienie.
Biegun północny Tytana (satelita Saturna) jest wyświetlany przez spektrometr mapowania wizualnego i podczerwonego na statku kosmicznym Cassini NASA. W żółtej ramce zaznaczono obszar „mokry”, wskazujący na zmianę pór roku i deszczu. Niebieski obszar pokazuje rozszerzony obszar, a czarna kropka wskazuje biegun północny Tytana. Saturn i system satelitarny trwają 29,5 roku ziemskiego, aby wykonać jedną orbitę wokół Słońca. Dlatego każdy sezon liczy prawie 7,5 roku. Sonda Cassini dotarła do systemu w połowie 2004 roku. Był to okres południowego lata, więc na południowej półkuli Tytana można było zauważyć chmury i opady.
Tytan jest jedynym światem, z wyjątkiem Ziemi, na którym widoczne są stabilne formacje płynu. Jednak system satelitarny pogody różni się od naszego, ponieważ deszcz, rzeki i morza są reprezentowane przez ciekłe węglowodory, a nie wodę.
Cassini aktywnie badał planetę, pierścienie i księżyce do września 2017 roku, kiedy po zużyciu paliwa celowo zanurzył się w atmosferze Saturna. Śmiertelny upadek to planowana decyzja, ponieważ zapewnia, że urządzenie nie zainfekuje Titana i Enceladusa bakteriami lądowymi.
Sonda otrzymała obrazy blasku opadów za pomocą spektrometru do mapowania wizualnego i podczerwonego, zdolnego do zaglądania przez gęstą atmosferyczną mgłę Tytana.
