Kiedy naukowcy NASA przygotowywali się do zastosowania eksperymentu „mokra chemia”, pękł łazik, kwestionując kluczowy test dla organiki Czerwonej Planety.
Jest to autoportret łazika Curiosity, pokazujący maszynę na wywierconym miejscu próbki „Okoruso” na niższym płaskowyżu Sharpe Mountain „Naukluft Plateau”. Oto kilka zdjęć zrobionych z łazika Mars Hand Lens Imager (MAHLI) 11 maja 2016 r. Podczas 1338. marsjańskiego dnia aparatury
Naukowcy mają nadzieję przyjrzeć się bliżej organicznemu materiałowi marsjańskiemu, w tym molekułom związanym z życiem. Dlatego czekam na cud inżynieryjny.
Od grudnia zespół Curiosity pracuje nad problemem z wiertłem łazika. Jest to ważne narzędzie do uzyskiwania obrazów marsjańskiej skały do analizy chemicznej. Taka analiza wykazała już, że Mars miał kiedyś składniki i siedliska dla żywych drobnoustrojów. Ciekawość znalazły również związki chloroorganiczne, chociaż ich pochodzenie pozostaje nieznane. Kluczowym eksperymentem jest użycie rozpuszczalnika chemicznego w celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat substancji organicznych. Jest to zadanie o potencjalnym znaczeniu biologicznym, w którym można wykryć kwasy tłuszczowe, aminokwasy, aminy, a być może nawet nukleotydy. „Najbardziej stabilnymi cząsteczkami, które mogą być związane z życiem, są lipidy lub kwasy tłuszczowe, które działają jako składniki chemiczne błon komórkowych” - powiedział Paul Mahaffi, czołowy badacz w testach łazików. „To jedna z najbardziej niezawodnych i najlepiej zachowanych molekularnych bioznaków występujących w starożytnych skałach lądowych”.
Inżynierowie potrzebowali czasu na opracowanie szczegółów i napisanie programu dla łazika, aby szybko dodać skalny proszek do mokrego kubka chemicznego. Gdy tylko pieczęć filiżanki zostanie oderwana, rozpuszczalnik natychmiast zaczyna odparowywać.
„Musimy jak najszybciej rzucić próbkę i przeprowadzić eksperyment” - powiedział naukowiec z projektu Ashvin Wasavada. „Jeśli jest tam organiczny, to pozwoli nam zobaczyć całą klasę cząsteczek organicznych, które wcześniej nie zostały zauważone przez misję”.
Na łaziku zainstalowanych jest 9 mokrych kubków, ale naukowcy postanowili zaczekać, aż urządzenie wywierci skały bogate w glinę u podstawy ostrej góry. To kopiec o wysokości trzech mil, wznoszący się z powierzchni lądowiska łazika w kraterze Gail.
Zespół właśnie przygotowywał się do zastosowania chemii mokrej, gdy złamał się wiertło. Inżynierowie prześledzili problemy zagłuszania hamulców głęboko w silniku.
„Ten problem wydarzył się naprawdę nieoczekiwanie” - powiedział Vasavada. „Chcemy mieć pewność, że będziemy mieli czas na przeprowadzenie eksperymentu, zanim opuścimy formację Murraya (podstawowa warstwa Mount Sharp), gdzie zobaczyliśmy organiczne podpisy w skałach.”
Zrobotyzowane zrobotyzowane ramię robota obraca się, aby pokazać swoje wiercenie 15 lutego
Łazik, powoli wspinający się na Mount Shar, przeszedł już 2/3 drogi przez formację Murraya. Oczekuje się, że w tym roku wyjdzie poza region.
„Zamiast przerwać misję z powodu tych wszystkich problemów, zespół postanowił trzymać się trasy, ponieważ przed nami wciąż duże cele”, mówi Vasawada.
Inżynierowie szukają alternatywnego sposobu naprawy hamulca wiertniczego. Jeśli się nie powiedzie, zespół zacznie projektować nowy algorytm wiercenia.
„W idealnej sytuacji nie chcemy zmieniać algorytmu, ponieważ opracowanie go zajęło wiele lat. Ale być może, napiszemy dodatkowe kody, które określą, gdzie jest przyczyna, i spróbuj nowych kroków w celu włączenia. Może wyłączymy hamulec w czasie wiercenia. Wszystko to potrwa kilka miesięcy - powiedział Vasavada.
W tym samym czasie łazik może znaleźć luźny piasek interesujący naukowców i użyć miarki do dostarczenia próbek.
„Szufelka może jednak ograniczyć nasze możliwości i nie pozwoli nam dotrzeć do najciekawszych okazów” - powiedział Mahaffi. „Nadal mam nadzieję, że nasz zespół będzie kreatywny i zaproponuje rozwiązanie”.
