Artystyczna wizja burzy piaskowej na Tytanie
Dane NASA z sondy Cassini wykazały gigantyczne burze pyłowe w rejonach równikowych Tytana (satelita Saturna). Czyni to Tytana trzecim obiektem w Układzie Słonecznym (reszta to Ziemia i Mars), wyposażonymi w burze pyłowe. Te recenzje pozwalają lepiej poznać fascynujące i dynamiczne środowisko największego satelity Saturna.
Titan to intrygujący świat, który przypomina Ziemię. W rzeczywistości jest to jedyny księżyc w systemie, który ma znaczną atmosferę i jedyne ciało niebieskie (z wyjątkiem Ziemi), gdzie istnieją stabilne źródła cieczy powierzchniowej. Ale istnieje znacząca różnica: na Ziemi takie rzeki, jeziora i morę są wypełnione wodą, a na Tytanie jest metan i etan.
Obraz został utworzony na podstawie obrazów uzyskanych za pomocą spektrometru IR VIMS sondy NASA Cassini. Loty przeprowadzono w 2009 i 2010 r., Pokazując jasne, jasne plamy, interpretowane jako dowód burz pyłowych Pogoda na Titan zmienia się z sezonu na sezon. Podczas okresu równonocy (Słońce przecina chmury równikowe Tytana) mogą tworzyć się silne burze metanowe. Cassini był w stanie obserwować takie burze podczas kilku przęseł. Po raz pierwszy zauważono trzy niezwykłe plamy równikowe podczas północnej równonocy w 2009 roku. Potem naukowcy uznali, że to rodzaj chmur metanowych. Ale głębokie badanie pokazało, że mówimy o czymś innym.
Naukowcy wykluczyli, że formacje znajdowały się na powierzchni Tytana w postaci zamarzniętych deszczów metanowych lub lodowej lawy. Takie plamy powierzchniowe miałyby inny podpis chemiczny i pozostałyby w przeglądzie znacznie dłużej. Specyficzne cechy zostały opóźnione tylko o 11 godzin do 5 tygodni. Modelowanie pokazało również, że cechy powinny być atmosferyczne, ale blisko powierzchni, tworząc cienką warstwę drobnych stałych cząstek organicznych. Formacje znajdowały się nad wydmami księżycowego równika, więc jedynym wyjaśnieniem są wzniesione chmury pyłu.
Ten zestaw ramek z 9 przęseł Cassini za Titanem w 2009 i 2010 roku. rejestruje trzy przypadki nagłego tworzenia jasnych jasnych plam
Pył organiczny powstaje, gdy cząsteczki organiczne (wychodzące z kontaktu światła słonecznego z metanem) rosną do dużych rozmiarów i osiadają na powierzchni. Mimo że jest to pierwsza obserwacja, naukowcy nie wierzą, że mamy coś niesamowitego. Najprawdopodobniej sonda Huygens, która wylądowała w 2005 r., Miała wychwytywać niewielką ilość pyłu organicznego. Ale obserwacje Cassiniego obejmują dużą skalę, co oznacza, że prędkość wiatru musi być bardzo wysoka.
Istnienie tak silnych wiatrów tworzących ogromne burze pyłowe sugeruje, że piasek jest również wprawiany w ruch, co oznacza, że równikowe wydmy Tytana pozostają aktywne. Wiatr może przenosić kurz na duże odległości, przyczyniając się do globalnego cyklu pyłu organicznego na Tytanie.
