Im więcej obserwatoriów słonecznych, tym pełniejszy obraz tego, co się dzieje. Naukowcy stworzyli nowe modele, aby zrozumieć, w jaki sposób fale uderzeniowe rozprzestrzeniają się ze Słońca, związane z koronalnymi wyrzutami masy (ECM). Było to możliwe dzięki połączeniu trzech satelitów NASA.
VKM tworzy wstrząsy międzyplanetarne, gdy opuszczają Słońce przy ekstremalnych przyspieszeniach, tworząc falę cząstek o wysokiej energii. Te ostatnie są zdolne do tworzenia kosmicznych zjawisk pogodowych na Ziemi, zagrażających statkom kosmicznym i astronautom.
Zdając sobie sprawę ze struktury takich fal uderzeniowych oraz zasad ich rozwoju i przyspieszenia, można nauczyć się dokładnie przewidywać mechanizmy niszczenia przestrzeni bliskiej Ziemi. Nie można tego jednak zmierzyć bez szerokiej gamy czujników rozproszonych w przestrzeni. Dlatego naukowcy muszą polegać na modelach wykorzystujących obserwacje satelitarne.
W ostatnim badaniu postanowili wykorzystać informacje z dwóch różnych erupcji z trzech statków kosmicznych: SOHO i dwóch pojazdów STEREO. Jeden VKM wystąpił w marcu 2011 r., A drugi w lutym 2014 r.
Wykorzystując informacje z trzech różnych satelitów, naukowcy stworzyli nowe modele odtwarzające emisje masy koronowej i fali w 3 D. Tutaj jest pokazane zdarzenie z 7 marca 2011 r. Różowe linie reprezentują strukturę VKM, a żółte linie wskazują strukturę uderzenia
Naukowcy umieszczają dane VKM w swoich modelach, aby zademonstrować struktury w 3D. Nie wystarczy jedno urządzenie do modelowania wstrząsów. Ale jeśli ustawisz trzy równomiernie wokół gwiazdy, zostanie utworzony trójwymiarowy widok. Ich praca potwierdziła teoretyczne przewidywania silnego uderzenia w pobliżu głowy VKM i słabe wokół.
Z czasem ciosy oddalają się od Słońca, a informacje 3D pozwalają odzyskać podróż w kosmos. Symulacja pomaga uzyskać ważne informacje do prognozowania pogody w kosmosie. Wszystkie te czynniki umożliwiają również ocenę poziomu zagrożenia VKM.
