Oto przegląd największego satelity Saturna, Tytana, wydobywanego przez aparat Cassiniego. Obraz wysłany zanim statek uderzył w atmosferę planety
Misja Cassini ujawniła dowody obecności toksycznego lodu hybrydowego w cienkiej chmurze nad południowym biegunem Tytana. Można to zaobserwować tylko na długościach fal podczerwieni za pomocą spektrometru IR. Znajduje się na wysokości 160-210 km (więcej niż deszcze metanowe). Obejmuje obszar 75-85 stopni szerokości geograficznej południowej.
Naukowcy wykorzystali eksperymenty laboratoryjne do wykrycia mieszaniny chemicznej odpowiadającej podpisowi chmury. Okazało się, że mamy do czynienia z połączeniem prostej cząsteczki organicznej cyjanku wodoru i dużego pierścieniowego benzenu. Wygląda na to, że kondensują się w tym samym czasie i tworzą lodowe cząstki.
W stratosferze satelity system wysyła strumień ciepłych gazów z letniej półkuli do bieguna zimowego. Cyrkulacja zmienia kierunek przy zmianie pór roku, co powoduje akumulację chmur. Po przybyciu Cassini zapisał je na biegunie północnym, a na końcu misji - na południu.
Nowa chmura należy do wysoko położonego południowego typu polarnego z charakterystyczną i silną sygnaturą chemiczną. Został zarejestrowany tylko w trzech obserwacjach Titana od lipca do listopada 2015 roku. Seasons na Titan obejmuje 7 lat, więc zawsze dotarli na Biegun Południowy. Widmowe sygnatury lodu nie zbiegały się z widmami poszczególnych substancji chemicznych, więc naukowcy wykorzystali doświadczenia do jednoczesnego skondensowania mieszanin gazów. Komora lodowa naśladowała warunki stratosfery Tytana. Początkowo przekazywali jeden gaz przed drugim. Jednak najlepszy wynik uzyskano po jednoczesnym wprowadzeniu cyjanowodoru i benzenu do komory.
Podobny przykład jednoczesnej kondensacji zauważono w przeglądzie z 2005 roku. Potem wszystko powtórzyło się w pobliżu bieguna północnego 2 lata po przesileniu zimowym. Chmura powstała na wysokości 150 km i miała inny skład chemiczny: cyjanowodór i cyjanoacetylen (jedna z najbardziej złożonych cząsteczek organicznych w warstwie atmosferycznej Tytana).
Różnicę w składzie można wyjaśnić sezonowymi zmianami na biegunach północnym i południowym. Chmura północna została znaleziona 2 lata po przesileniu zimowym, a chmura południowa - 2 lata przed przesileniem zimowym.
Jedną z najważniejszych zalet Cassini jest możliwość przelotu nad tymi punktami w okresie 13 lat pracy. Statek zakończył swoją misję 15 września 2017 roku.
