Nawet drobne cząsteczki kurzu mają bogatą historię, zwłaszcza jeśli dotarły do nas z dalekiej przestrzeni. Meteoryty zawierają motywy pochodzące z umierających gwiazd. To właśnie z takich surowców 4,6 miliarda lat temu pojawiły się planety słoneczne i asteroidy. Ostatnie badania pokazują, że masa cząstek krzemianowego pyłu gwiaździstego w meteorytach jest dwukrotnie większa niż wcześniej sądzono.
Aby zbadać zastosowaną sondę jonową NanoSIMS i stworzyć mapy próbek meteorytów. Potrafią zademonstrować szczegółowy rozkład izotopów w zakresie submikronowym. Na początek próbka jest skanowana wiązką jonów, a następnie stosowana jest spektrometria. Aby uzyskać wyraźniejszy wynik, wiązka została zwężona do 100 nanometrów.
Pierwsze wykrycie: (b) gorący punkt z 130-nanometrowym krzemianowym ziarnem gwiezdnym. Wiele takich cząstek można śledzić tylko przy użyciu zredukowanej wiązki jonów. Zdjęcie przedstawia izotopowe objętości tlenu (a) i krzemu (c), a także stosunek glinu i tlenu (d) Naukowcy byli w stanie znaleźć ogromną liczbę „gorących punktów” z anomalną liczebnością izotopów w meteorytach. Wskazuje to na obecność krzemianowego pyłu gwiezdnego. Wnioski sugerują, że pył ten zajmuje kilka procent w międzygwiezdnej proto-masie naszego systemu. Więc odegrała ważną rolę w tworzeniu przedmiotów.
Głównym składnikiem krzemianu jest tlen. Ziarna krzemianu nie mogą być oddzielone chemicznie, więc nie były zauważane przez długi czas. Dopiero w 2002 r. Sonda NanoSIMS poradziła sobie z tym zadaniem. Popularne punkty nazywane są miejscami o dużej ilości izotopów. Z ich pomocą możesz zidentyfikować gwiazdy macierzyste.
