Co zaskakujące, nawet nagromadzenie gazu w przestrzeni kosmicznej może przyciągnąć uwagę nie tylko naukowców i astrofotografów. Dzisiaj spotkamy się z doskonałymi mgławicami emisyjnymi.
Co to jest?
Mówimy o mgławicach utworzonych przez zjonizowane gazy, które uwalniają promienie światła o różnych długościach fal. Jeśli mówimy o źródle jonizacji, w większości przypadków są to wysokoenergetyczne fotony pochodzące z pobliskiej rozgrzanej do czerwoności gwiazdy.
W niektórych typach można znaleźć region H II, w którym narodziły się nowe gwiazdy. Aby zjonizować duży obszar chmury, potrzebujesz dużej gwiazdy. Jeśli jest to młody przedstawiciel gwiazdy, obejmuje tylko część mgławicy. Ale w wielu mgławicach emisyjnych za jonizację odpowiada cała młoda gromada gwiazd.
Naukowcy koncentrują się na badaniu właściwości fizycznych i chemicznych. Ale zwykli ludzie mogą podziwiać niesamowite zdjęcia mgławic emisyjnych, uderzające w ich kształty i piękno. Spójrzmy na 5 jasnych przedstawicieli.
-
Mgławica Carina (NGC 3372)
Można go znaleźć na półkuli południowej lub na obszarach tropikalnych w północnej. Głównym źródłem oświetlenia jest gwiazda Ten Carina. Mgławica jest oddalona od nas o 6500-10000 lat świetlnych. Wewnątrz znajdują się gromady gwiazd i dwie kolejne mgławice (homunkulus i dziurka od klucza). W wieku osiąga 2-3 miliony lat, a jego średnica obejmuje 460 lat świetlnych. W przeglądzie rentgenowskim jest wiele zdarzeń wybuchów supernowych.
-
Mgławica Płomień (NGC 2024)
Znajduje się w gwiazdozbiorze Oriona, w odległości 3000 lat świetlnych od nas. Jest uważany za część większej chmury Oriona (pojawiają się w niej nowe gwiazdy). Średnica rozciąga się na setki lat świetlnych. Część z nich można wykryć bez użycia urządzeń powiększających. Ale lepiej zaopatrzyć się w lornetkę lub mały teleskop. Źródłem blasku jest grupa młodych gwiazd.
-
Tarantula (NGC 2070)
Poszukiwania powinny odbywać się w odległości 160 000 lat świetlnych w gwiazdozbiorze Złotej Ryby. Nie będzie problemów z wyszukiwaniem, ponieważ znajduje się w Wielkim Obłoku Magellana. Mgławica jest wyciągnięta na 600 lat świetlnych, co pozwala pomieścić ogromną liczbę gwiazd i protogwiazd. Niektóre stare gwiazdy eksplodowały w postaci supernowych. W centrum żyje klaster R136 - młode obiekty gwiezdne w wieku 2 milionów lat. Prawdziwą naturę mgławicy po raz pierwszy odgadł Nicolas Louis de Lacaille w 1751 roku.
-
Monkey Head
Znajduje się w gwiazdozbiorze Oriona w odległości 6400 lat świetlnych. Jest to również wielkoskalowa chmura zjonizowanego gazu, która stale tworzy nowe obiekty gwiezdne. Fotografie Kosmicznego Teleskopu Hubble'a przypominają głowę małpy. Można go znaleźć za pomocą lornetki, ale szczegóły są rozdzielane na duże teleskopy. Po raz pierwszy odkrył go Giovanni Godierna w 1654 roku.
-
Futro Lisa
Poszukiwania należy przeprowadzić w gwiazdozbiorze Jednorożca w odległości 2700 lat świetlnych. To obszar H II, który ma kształt głowy lisa. Aby wyszukać, użyj jasnej gwiazdy zmiennej 15 Jednorożca. Źródłami oświetlenia są masywne młode obiekty gwiezdne. W widoku teleskopowym widoczna jest czerwona poświata, której przyczyną jest aktywacja wodoru.
Postscript
Radzimy również podziwiać mgławice emisyjne Duszy i Serca, Mewa, Kalifornia i Rozeta. Istnieje również kilka instancji w katalogu Messiera.
