Jeśli stratostatus znajdzie główne mikroorganizmy w stratosferze i mesosferze, będzie to miało duży wpływ na polowanie na życie pozaziemskie w atmosferze innych światów.
Życie na Ziemi pojawia się w nieoczekiwanych miejscach. Tak więc znaleziono go w wysokotemperaturowych otworach wentylacyjnych na głębokości i wysoko w powietrzu. Ale wciąż szukamy informacji, aby dowiedzieć się jak najwięcej o tych „ekstremofilach”. Teraz badanie próbuje dowiedzieć się, jak dobrze rozwija się życie w tych miejscach. A jakie mikroby można znaleźć w innych światach?
W marcu grupa studentów z Uniwersytetu w Houston wzniesie się na wielką wysokość ponad Alaskę, aby śledzić obecność drobnoustrojów w górnej atmosferze 18-50 km (11-31 mil) od powierzchni. W tym celu użyj narzędzia przypominającego kosz na bieliznę z otwartym otworem. Następnie balon spadnie i naukowcy otrzymają swój materiał.
Jamie Lehnen (jeden ze studentów) mówi, że ten system jest mniej zanieczyszczony niż pompy i inne złożone mechanizmy, które służą Ziemi. Ale grupa używa go po raz pierwszy, ponieważ nie jest pewne, jak będzie funkcjonować. Chcą jednak dowiedzieć się, jak mikroby na takich wysokościach reagują na stres.
„Nie są aktywne metabolicznie” - mówi. „Ciekawe jest, jak się zachowują na Ziemi”.
Najwcześniejsze eksperymenty z mikroorganizmami na dużej wysokości przeprowadził Karol Darwin. Ale nie korzystał z transportu lotniczego. Podczas przekraczania Oceanu Atlantyckiego wziął afrykański pył na swój statek, podczas gdy Louis Pasteur robił pomiary na szczycie lodowców alpejskich. Obie znalazły mikroorganizmy.
Naukowcy zazwyczaj poszukują zarazków za pomocą balonów na dużej wysokości. Ale zrobią to samoloty
Przynajmniej możemy powiedzieć, że mikroby w górnych warstwach atmosfery istnieją od 1930 roku. W jednym z najwcześniejszych lotów uczestniczył Charles Lindberg, znany z pojedynczego pilotowania Oceanu Atlantyckiego. Okresowo zabierał ze sobą dziewczynę, z którą pobierano próbki z atmosfery. Znaleźli zarodniki grzybów i pyłków.
Samoloty są teraz używane, ale balony i rakiety umożliwiają dotarcie do stratosfery i mezosfery. Według Davida Smitha, badacza mikrobiologicznego NASA, niektóre pionierskie prace na ten temat zostały przeprowadzone w latach 70. w Europie i Związku Radzieckim. „To było takie ekscytujące. Ale nie wykonali dalszych działań, aby sprawdzić kolekcję - powiedział.
Naukowcy próbują dowiedzieć się, jak i ile mikrobów żyje ponad powierzchnią ziemi. W maju i czerwcu Smith i zespół NASA wykorzystują samoloty odrzutowe Gulfstream III do określenia, w jaki sposób zmiany klimatu wpływają na zwierzęta, rośliny, środowisko i infrastrukturę. Wiosną ogromny przepływ powietrza na wybrzeżu Pacyfiku przenosi miliony ton pyłu, głównie z Azji.
„Chcemy dowiedzieć się, które mikroorganizmy podróżują przez wody” - powiedział Smith. - „Alaska pozwoli przetestować hipotezę na temat mostu atmosferycznego. Lub, jak to nazywamy, kichanie kontynentalne. ”
Zespół wykorzystuje sondę kaskadową do zbierania powietrza przez płytki, które są osadzane przez kurz i mikroorganizmy.
W świetle ultrafioletowym (jak pokazano tutaj w misji Venus Express), Wenus ma tajemnicze ciemne pasma, które pochłaniają promieniowanie ultrafioletowe. Niektórzy badacze uważają, że może to być oznaką życia w górnej atmosferze. Smith jest sceptyczny, ponieważ na takich wysokościach jest bardzo zimno i mikroorganizmy wysychają. Ale mówi, że mogą pozostać tam w stanie „martwym”. „Nikt jeszcze nie wie, jak długo żyją w stratosferze”.
„Praktycznie na wszystkich powierzchniach lądowych i morskich istnieją mikroorganizmy przynoszone przez wiatr z warstwy ziemi” - pisze Tina Santl-Temkiv, która badała mikroorganizmy w mieście. - „Mogą osiągnąć wysokość około jednego kilometra i wisieć tam przez około tydzień, transportując je na duże odległości. W końcu spadają na ziemię i wysychają ”.
Jeśli atmosfera ziemska jest odpowiednim miejscem do życia, wpłynie to na badania Wenus. Jeszcze w latach 60. astronom i popularyzator nauki, Karl Sagan, zasugerował, że potomkowie mikroorganizmów żyjących na jego powierzchni w chłodniejszych czasach mogą pozostać w górnych warstwach atmosfery Wenus.
Nowoczesna atmosfera planety jest w stanie spawać i niszczyć niezabezpieczony statek na wysokości 50 km (31 mil). „Wenus i Ziemia były jak 3 miliardy lat”, powiedziała astrobiolog NASA i biolog syntetyczny Lynn Rothschild. Uważa, że planeta zawierała płynne oceany, podobną atmosferę i najprawdopodobniej te same minerały i związki organiczne ”.
Ale jeśli życie wróci do Wenus, nie będzie dla niej słodkie. Słońce odparowało całą wodę, a para, która wzrosła, stworzyła straszliwą skorupę szklarniową, która rozpaliła planetę. Życie jest ciężkie, ale nie wiemy, czy ma siłę, by przetrwać wysoko nad powierzchnią planety.
