Planeta jest całkowicie osłonięta chmurą, która nie pozwala na oglądanie jej powierzchni. Ale pod tym są interesujące sekrety toksycznego lądowego bliźniaka.
1. Gigantyczne fale grawitacyjne
Ostatnie dziwne formacje chmur zauważyły japoński statek kosmiczny Akatsuki. Ostatnie badania opisują je jako „ogromny jasny obszar w kształcie łuku”, który wynosi 10 000 km (6 213 mil). Nie porusza się wraz z resztą chmur, ale unosi się nad górami.
„Autorzy sugerują, że jest to efekt fali grawitacyjnej generowanej w niższych warstwach atmosfery podczas przepływu przez górzyste reliefy. Przypomina to, jak powietrze przemieszcza się przez góry ziemi ”, mówią naukowcy.
2. Blask
W 2014 r. Naukowcy wykorzystali Venus Express i odkryli dziwną cechę zwaną „poświatą”. Migawka to pierwsze zdjęcie blasku, podpisane jako „funkcja tęczy”.
„Cząstki chmur są kuliste i najprawdopodobniej mają kropelki tej samej wielkości co ciecz, co powoduje podobne zjawisko”, pisze Europejska Agencja Kosmiczna. „W atmosferze są kropelki zawierające kwas siarkowy”. Aby uzyskać obrazy kropelek, naukowcy umieścili aparat przed Słońcem w nadziei na określenie ich właściwości.
3. Forma Y
Nad falami ultrafioletowymi unosi się dziwny kształt litery Y, pokrywający większość planety. To ponad pół wieku mylące astronomów. Początkowo myśleli, że to chmury napędzane wiatrem. Jednak misja Mariner 10 w 1973 r. Pokazała, że Y porusza się niezależnie od środowiska.
Badanie z 2015 r. Sugeruje, że fala jest tworzona przez siły odśrodkowe, które transportują materiał ze środka obrotu ciała. Ale są też inne zagadki. Naukowcy śledzili ruch Y przy użyciu nieznanych związków absorbujących promieniowanie ultrafioletowe.
4. Życie w chmurach?
Czy ciemne smugi w chmurach mogą być mikrobiologiczne? To dziwny pomysł, ale naukowcy porównują teraz sytuację z Wenus. Stany Zjednoczone i Rosja współpracują przy projekcie Venus-D, w którym mogą wysłać orbitalny i zejście na Wenus około 2025 roku. Byłby to pierwszy raz od czasu podejścia z 1980 r., Kiedy Związek Radziecki wysłał tam statek kosmiczny Wenus.
Niedawno astrobiolodzy NASA opublikowali artykuł, który zawiera ostrzeżenie: „Możliwe jest, że cząstki stałe mogą być mieszane w chmurach lub jest to substancja z zawartością kwasu siarkowego lub podobnego lodu” - czytamy w Keith Cooper. „Uważano, że jest to chlorek żelazowy, ale nie potwierdził on mechanizmu, który zawiera cząstki chlorku żelaza na wysokości 50–60 km nad powierzchnią. Co więcej, wiatry w pobliżu powierzchni słabo uderzają w gęstą niższą atmosferę. ”
5. Bliski związek między powierzchnią a atmosferą
Należy zauważyć, że Wenus jest trudna do zaobserwowania, więc grube chmury całkowicie zasłaniają widok. Jednakże nadzór nad atmosferą pozwala nam wyobrazić sobie, jak wygląda środowisko planety. Kontrola Venus Express (2006-2012) wykazała, że wiatry zawierające składniki wody i chmur były związane z powierzchnią.
Jeden przykład pokazuje góry Afrodyty, gdzie powietrze nasycone wodą przemieszcza się przez góry w procesie zwanym „fontanną Afrodyty”. Naukowcy odkryli również, że woda i ciemne materiały ultrafioletowe w chmurach są bardziej nasycone w pewnych miejscach nad równikiem.
