„Powtarzające się nachylenie liniowe” jest pociągającą cechą na stokach Marsa. Ale jak możemy się tam dostać i nie przynosić ziemskich mikrobów?
Model komputerowy 3-D ciemnych pasów „powtarzalnych nachyleń liniowych” na ścianach krateru Garni. Dane pochodziły z aparatu HiRISE MRO.
Życie, jak wiemy, potrzebuje płynnej wody. Wyobraźcie sobie emocje, kiedy w 2015 roku uwodnione minerały (związki, które tworzą się w obecności wody) zostały zauważone na marsjańskich stokach, które nazywane są „powtarzalnymi liniowymi nachyleniami” (RSL).
Ich pierwszy obraz o wysokiej rozdzielczości został wykonany przez Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) przez NASA w 2006 roku. Te funkcje pojawiają się i znikają w ciągu kilku miesięcy. Powstań, gdy słońce świeci najsilniej na tych stokach. Zgodnie z teorią te RSL mogą być sezonowymi strumieniami wody spływającymi po zboczach. Mamy oznaki życia, ale czy będzie działać na Marsie?
Tutaj życie miałoby bardziej ekstremalne warunki, ponieważ woda jest bardzo słona. I to stężenie soli jest znacznie wyższe niż znany limit dla mikroorganizmów lądowych. Nadal jednak istnieją regiony, w których istnieje szansa na życie, a także potencjalne źródła wody dla przyszłych badań na Marsie.
„Odkrycie dużego pola słonej wody na Marsie może być kluczem do dalszej eksploracji człowieka, a nawet kolonizacji Czerwonej Planety” - napisali Javier Martin-Torres i Maria Paz Zorzano. „Czy jesteśmy gotowi na następny impuls wywiadu?” A jak dotrzeć do tych punktów, aby nie przynosić zarazków? A co najważniejsze: jak skolonizować Marsa i nie zanieczyszczać planety? ”. Wszystkie te pytania dotyczą ryzyka zanieczyszczenia Marsa przez mikroby lądowe. I chociaż łaziki są całkowicie wysterylizowane, pozostają niektóre trwałe mikroby.
NASA i inne organizacje stosują się do zasad ochrony planetarnej podczas misji, zwłaszcza w odniesieniu do „pewnych obszarów”, które są istotne dla poszukiwania życia. I dopóki nie przejdziemy do tych punktów, nowe badanie stwierdza, że lepiej jest dla nas dowiedzieć się, jak zmniejszyć ryzyko zanieczyszczenia. Oczywiście musimy także zrozumieć, w jaki sposób powstrzymać zanieczyszczenie i marsjańskie mikroby (jeśli istnieją) z dowolnej próbki, którą dostarczymy na Ziemię w przyszłości.
Duplikat zbocza w Raga Crater na Marsie. Takie cechy są proponowane jako „obszary specjalne”, w których może być obecne życie. Zdjęcie zrobione aparatem MRO HiRISE.
Nie wszyscy zgadzają się, że RSL może mieć życie.
Richard Zurek jest głównym naukowcem misji MRO i programu eksploracji Marsa NASA. Ostrzega, że ilość wody w RSL przypomina bardziej „wycieki kropli” niż strumienie. Ponadto mikroby będą musiały zmagać się z bardzo zimnym i słonym środowiskiem niskiego ciśnienia, jeśli w ogóle byłyby w stanie przetrwać tę „solankę”. Takie środowisko byłoby krytyczne dla mikrobów lądowych, więc jest sceptyczny wobec tych regionów.
„Pomiar MRO obejmuje ponad 100 metrów. To jest jak boisko do piłki nożnej. Czasami nie można stwierdzić, czy występują gorące lub zimne miejsca - powiedział, dodając, że indywidualne cechy często występują tylko w odległości kilku metrów.
W tym regionie MRO przechwycił obszary docelowe, w których występuje wiele RSL. Innym ograniczeniem jest to, że różne narzędzia MRO mają różne rozdzielczości, więc obserwacje są trudne do porównania. „Trudno jest uzyskać odpowiedni pomiar temperatury”, mówi. Naukowcy wciąż próbują dowiedzieć się, skąd pochodzi słona woda. MRO może odczuwać tylko temperaturę pierwszych kilku centymetrów marsjańskiego regolitu (gleby). Nie ma pewności co do ilości wody potrzebnej do utworzenia RSL.
Skomplikowanie i fakt, że MRO zagląda przez atmosferę, co uniemożliwia zobaczenie prawdziwego kontrastu na stokach. Dlatego nie jest jasne, ile RSL jest ciemniejsze niż otaczający teren.
Istnieje kilka ukośnych pasm na Marsie, które mogą, ale nie muszą być powiązane z RSL. Jest to przypisane do krateru Gale (miejsce lądowania łazika Curiosity). Kamera łazika łapie ciemne pasy z dużej odległości. Ale na razie nikt nie wie, czy jest to związane z RSL. Następnie pojawia się pytanie: czy łazik powinien być odwrócony od głównej pracy w celu ich przestudiowania. Ciekawość bada teraz różne warstwy Góry Sharpe w poszukiwaniu oznak starożytnych warunków mieszkalnych.
„Czy można anulować wszystko, aby szukać tych ciemnych pasów, które mogą okazać się tylko suchym błotem?” - pyta Żurek.
NASA Curiosity Rover może pokonać RSL z bliskiej odległości, ale to odwróci jego uwagę od głównej misji badawczej Sharpa.
Dlatego cała praca idzie w kierunku kamery HiRISE MRO, która jest w doskonałym stanie, pomimo tego, że działa na Marsie od ponad 10 lat.
Inny artykuł Icarus potwierdził 239 kandydatów i lokacje RSL w Mariner Valley - ogromnym marsjańskim kanionie. Ta dolina chroni połowę wszystkich znanych stanowisk RSL i rośnie w zależności od sezonu.
„Jeśli RSL jest powodowane przez wodę, to taki aktywny sezon dla setek miejsc sugeruje, że woda będzie je ponownie ładować”, mówi w dokumencie prowadzonym przez Davida Stillmana. Dodaje, że symulacja wykazuje temperaturę topnienia wynoszącą co najmniej -16 stopni Fahrenheita, co jest konieczne do wytworzenia strumienia słonej wody. „Mechanizmy ładowania RSL wodą każdego roku pozostają nieznane. Ale lepsze zrozumienie tego pomoże szybko znaleźć życie na Marsie i dostarczyć informacji o zasobach wodnych ”, mówi badanie.
Żurek mówi, że nadal istnieje wiele nieznanych informacji na temat aktywności wody, zwłaszcza w odniesieniu do powstawania RSL w marsjańskim środowisku (niskie ciśnienie, bardzo zimno). Istnieją już badania laboratoryjne, które próbują odtworzyć ten cykl temperaturowy. Ale jest to trudne, ponieważ nie można przewidzieć składu gleby bez zrozumienia dokładnego stężenia soli.
„Nadal jest dużo pracy. Ponadto musisz zidentyfikować konkretne miejsca, w których mogą być ”- dodał Zhurek. MRO zdołał uchwycić tylko 3% planety w wysokiej rozdzielczości. Jednym z miejsc jest Gale Crater, który informuje, czy ciemne pasma są funkcjami RSL. Stanie się to jasne w następnym roku marsjańskim (odpowiednik dwóch lat).
Żurek dodał, że MRO ma jeszcze czas na zebranie większej ilości danych, ponieważ orbiter będzie pracował przynajmniej do 2023 roku. Zostanie podłączony do łazika marsjańskiego 2020, który wyląduje na planecie w 2021 roku.
