Nowy model pokazuje, jak deformacja na lodowej powierzchni Europy (satelita Jowisza) może przenosić podpowierzchniową wodę oceaniczną na powierzchnię. Jest to tylko jedno z kilku zachowań zgłoszonych w nowym badaniu z Laboratorium Napędów Odrzutowych NASA. Naukowcy skupili się na liniowych cechach („kanałach”) znalezionych na satelitach Europy Jowisza i Ganimedesa.
Animacja - dwuwymiarowe modelowanie możliwego przekroju linii przechodzącej przez skorupę lodową Europy. Poniżej znajduje się ocean księżyca, a gęsta biała linia to lodowata powierzchnia. Środkowa część jest główną częścią skorupy lodowej Europy. Głębokość jest zaznaczona po lewej stronie, cyfry na dolnej krawędzi pokazują odległość od środka linii. Pasy na Europie i Ganimedesie zwykle rozciągają się na dziesiątki i setki kilometrów.
Gdy animacja porusza się do przodu, skorupa lodu jest zdeformowana przez kontakty grawitacyjne z Jowiszem. Zimny, kruchy lód na powierzchni pęka. Materiał szlifierski szybko wypełnia dolną połowę, stanowiąc zbiór drobnych białych kropek. Naukowcy używają terminu „kopalny” materiał oceaniczny, ponieważ próbki oceaniczne uwięzione w skorupie lodowej spędzają setki, a nawet miliony lat, aby dostać się na powierzchnię. Oznacza to, że zanim dotrze do powierzchni, gdzie może być analizowany przez statek kosmiczny, nie będzie już próbką obecnego oceanu, ale odbitkami przeszłości.
Statek kosmiczny NASA planuje wystartować na początku lat 20. XX wieku. Zostanie on zainstalowany wokół Jowisza i stanie się pierwszym statkiem do badania Europy, w tym składem materiału powierzchniowego. Misja będzie mogła przetestować konkretny model za pomocą radarowych sond księżycowych. Jeśli Europa pasuje do modelu, może dostarczyć materiał oceaniczny na powierzchnię, gdzie Clipper przeanalizuje go zdalnie za pomocą urządzeń na podczerwień i UV.
