W zeszłym tygodniu naukowcom udało się uzyskać liczne dowody na istnienie oceanu magmy pod powierzchnią satelity Jowisza - Io. Teraz możemy powiedzieć, że na wszystkich czterech satelitach Jowisza odkrytych przez Galileusza Galilei w XVII wieku - Io, Europa, Callisto i Ganymede - mogą istnieć oceany różnego pochodzenia. Właściwości tych oceanów są uderzająco różne - na Io - są to strumienie śmiertelnej lawy, a pod powierzchnią Europy, przeciwnie, jak sądzą naukowcy, może istnieć ocean, w którym może istnieć życie. Jednak wszystkie te oceany mają wspólną cechę - wszystkie zmiany zachodzące z nimi są wynikiem interakcji z siłami pływowymi Jowisza.
Badania systemu Jowisza zaczęto prowadzić w latach 70. ubiegłego wieku. Pierwsza informacja została uzyskana przez statek kosmiczny Pioneer-10 i Pioneer-11, który dotarł do Jowisza i jego satelitów odpowiednio w 1973 i 1974 roku. Podczas gdy NASA była zajęta badaniem satelitów Jowisza w późnych latach dziewięćdziesiątych i na początku dwóch tysięcy lat, naukowcy byli bardziej zaniepokojeni możliwością nowego lotu pojazdu kosmicznego do Jowisza, co pozwoliłoby zebrać bardziej kompletne i szczegółowe informacje. Automatyczna stacja międzyplanetarna NASA, zwana „Juno”, dostarczy pewnych informacji o satelitach Jowisza, gdy dotrze do nich w 2016 roku. Ci, którzy są poważnie zainteresowani przestrzenią i chcą uzyskać szczegółowe dane, będą musieli poczekać na kolejną dużą europejską misję kosmiczną - JUICE (JUpiter ICy moon Explorer - Badanie lodowych satelitów Jowisza). Zakłada się, że w 2022 r. Uruchomione zostanie urządzenie automatyczne, które osiągnie system Jowisza do 2030 r. Według Europejskiej Agencji Kosmicznej informacje uzyskane w ramach tego projektu umożliwią uzyskanie dokładniejszego obrazu możliwości życia na Jowiszu i jego satelitach, a także procesów tworzenia samego systemu gigantów gazowych.
Io
Główną cechą satelity Jowisza Io są jego wulkany. Ten satelita jest obecnie jedynym znanym kosmicznym ciałem, oprócz naszej planety, na którym udowodniono obecność aktywności wulkanicznej. Ponadto aktywność ta jest znacznie wyższa niż na Ziemi - wulkany Io wyrzucają siarkę na wysokość do trzystu kilometrów podczas erupcji. Pierwsze znaki na temat tego niesamowitego faktu zostały kiedyś wykonane przez Galileo Galilei, aw 1979 r. Pierwsze zdjęcia zostały pobrane z sondy Voyager, potwierdzając obecność wulkanów na powierzchni satelity Io. Naukowcy przez wiele lat nie przestali zajmować się pytaniem - dlaczego te wulkany nie znajdują się w tych miejscach, w których powinny być zlokalizowane według modeli komputerowych? Według nowych badań fakt ten można wyjaśnić obecnością oceanu magmy pod powierzchnią Io, który jest ogromnym źródłem energii cieplnej. Dane te zostały uzyskane w 2011 r. Na podstawie informacji z sondy kosmicznej NASA Galileo, która została wystrzelona na Jowisza w celu zbadania tej planety i jej satelitów. Urządzenie mogło przejść mniej niż trzysta kilometrów od satelitów Jowisza, co umożliwiło przeniesienie dość szczegółowych obrazów na Ziemię. Według badań, dzisiaj z dużym prawdopodobieństwem możemy mówić o obecności oceanu magmy pod powierzchnią Io.
Europa
Powierzchnia Europy jest pęknięta. Fakt ten został ustalony przez statek kosmiczny w latach siedemdziesiątych, a następnie potwierdzony przez bardziej szczegółowe obserwacje z sondy Galileo w latach 90. i 2000. XX wieku. Jak się okazało, pęknięcia nie znajdują się wcale w tych obszarach, w których pierwotnie oczekiwano, nawet podczas badania ruchu satelity wokół Jowisza. Jednak obecność oceanu pod nimi może dobrze wyjaśnić ten fakt. Ogólnie rzecz biorąc, stosunkowo młoda powierzchnia Europy wyraźnie wskazuje, że została w jakiś sposób przekształcona. W 2013 r. Naukowcy zarejestrowali strumień wody z Europy, ale w ciągu ostatnich kilku lat zjawisko to się nie powtórzyło. Nie wiadomo, czy w oceanie Europy jest płynna woda, która mogłaby wspierać życie. Jest kilka filmów, w których toczą się dyskusje na ten temat. Jednym z takich filmów jest dokument „The Tale of Europe”.
Ganymede
Nieco wcześniej, w tym roku, Ganimedes był obserwowany za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble'a. Satelita ma swoje własne pole magnetyczne, na które znacząco wpływa środowisko magnetyczne Jowisza. Obserwując, jak dwa rodzaje zorzy polarnej poruszają się po planecie, naukowcy doszli do wniosku, że poniżej powinien znajdować się podziemny ocean ze słoną wodą, potencjalnie zdolny do utrzymania żywotności gatunków elementarnych, jak również w Europie.
Callisto
W 1998 r., Po obserwacji Europy, naukowcy zaczęli podejrzewać, że Kallisto ma również swój podziemny ocean. Gdy sonda Galileo odkryła prąd elektryczny spowodowany płynnym oceanem Europy, naukowcy zaczęli obserwować Kallisto i wkrótce odkryli podobną sytuację. Takie wyładowania elektryczne można wytłumaczyć jedynie ekspozycją na ocean. Tak czy inaczej, Callisto jest najodleglejszym satelitą Jowisza, dlatego otrzymuje taką samą ilość energii pływów jak Europa. Taka energia bardziej sprzyja życiu w Europie niż na Kallisto.
Enceladus i inni
W Układzie Słonecznym istnieją inne ciała, na których może być ocean. Należą do nich Enceladus - satelita Saturna. To na tym, że strumienie wody zostały zauważone więcej niż raz, naukowcy mają jednak wszelkie powody, by mówić o czymś bardziej fascynującym, mianowicie o obecności ogromnego oceanu. Zaledwie miesiąc wcześniej obserwacje z sondy Cassini wykazały, że orbita Księżyca wokół Saturna oscyluje w kierunku sekwencyjnym w kierunku oceanu pod kulą lodu. Wśród innych niezwykłych możliwości księżyców Saturna można wymienić Tytana, na powierzchni którego znajdują się jeziora ciekłego metanu i etanu.
