Nasza sąsiednia planeta Wenus jest trudnym miejscem. Kwaśne chmury siarki, niszczące ciśnienie atmosferyczne i wysokie temperatury powierzchni, sięgające około 480 stopni Fahrenheita (480 stopni Celsjusza), zamieniają „siostrę ziemi” w obcy horror. A teraz do tej listy ekstremalnych cech Wenus można dodać inne dziwne zjawisko: ciężki ferroelektryczny metal, który obejmuje szczyty wysokich gór.
Naukowcy z Simon Fraser University w Kolumbii Brytyjskiej i Instytutu w Houston ponownie przeanalizowali dane dotyczące wysokości radaru i kartografii uzyskane przez sondę kosmiczną Magellan NASA podczas jej orbitalnej eksploracji Wenus w latach 1990–1994 i znaleźli liczne ciemne plamy na obrazach jednej z wyżyn Wenus. Te ciemne plamy były szczególnie charakterystyczne na wysokości powyżej 15.400 stóp (4.700 metrów).
Zdjęcie powierzchni Wenus wykonane w 1977 roku przez Venus-10.
Wcześniej zakładano, że rodzaj dziwnego metalicznego śniegu może pokrywać góry Wenus, ale jak dotąd nie obserwowano tych ciekawych ciemnych obszarów o dużej wysokości w tak dużych ilościach. „Na wyżynach panuje ogólna tendencja do rozjaśniania, a w najwyższych punktach występują ciemne plamy” - powiedziała Eliza Harrington, studentka Simon Fraser University, która ponownie przeanalizowała dane Magellana pod kierunkiem Allana Treimana. „Poprzedni badacze widzieli tylko kilka ciemnych plam. Ale widzimy setki”.
Wulkan w regionie Temida
Ze względu na ekstremalną atmosferę odbijający ferroelektryczny metal znajdujący się na Wenus może łatwo tworzyć się i opadać w postaci osadów na powierzchni. Może to nastąpić stopniowo wraz ze wzrostem wysokości, ale po pewnym momencie proces zatrzymuje się. Trudno powiedzieć dokładnie, co się tam dzieje, ponieważ dostępne dane są obecnie dziesięcioleciami. Ponadto Wenus jest trudnym miejscem do zwiedzania.
„Nikt nie wie dokładnie, jak wyjaśnić te ciemne plamy” - powiedział Harrington. „Ale wierzymy, że może to spowodować większe zainteresowanie Wenus”.
