Badacz z Syberyjskiego Uniwersytetu Federalnego, wraz z kolegami z Australii i Niemiec, stworzył fizyczny i matematyczny model tworzenia planet wielkości Marsa i Wenus. Okazało się, że Czerwona Planeta nie była w stanie rozwinąć gęstej warstwy atmosfery. Wenus była pod silnym wpływem bliskości Słońca. Ale na wczesnym etapie atmosfera była dlatego, że nasza gwiazda nie była zbyt aktywna.
Model pokazuje, że Mars i Wenus zostały utworzone z protoplanet (i tych z chmur gazu i pyłu). Zazwyczaj zarodki-planety zderzają się podczas losowego ruchu i tworzą protoplanety. W okresie krzepnięcia substancje lotne płaszcza tworzą gęstą i rozgrzaną do czerwoności atmosferę składającą się z wody i dwutlenku węgla. Ale niska grawitacja planet typu marsjańskiego i wysoka jasność gwiazd niszczą warstwę atmosferyczną. Wodór jest lekki i idzie najpierw, zabierając również inne ciężkie pierwiastki.
Naukowcy zaprezentowali model do tworzenia planet wielkości Marsa i Wenus. Okazało się, że Czerwona Planeta nie jest w stanie rozwinąć grubej warstwy atmosfery. W przypadku Wenus bardzo blisko wpłynęło to na bliską pozycję Słońca. Ale na początku atmosfera była dlatego, że nasza gwiazda nie była zbyt aktywna. Naukowcy zbadali możliwe scenariusze opisujące zmiany aktywności słonecznej. Wykorzystali także wszystkie znane modele empiryczne zależności jasności od wieku młodych gwiazd (miliony lat). Porównanie modeli z obserwacjami pomogło ograniczyć liczbę opcji. Ale planety typu marsjańskiego tracą atmosferę.
Ważne było badanie Wenus, które pozwoliło zanurzyć się w przeszłości systemu. Dane sugerują, że na wczesnym etapie poziom aktywności słonecznej był raczej niski. W niektórych sytuacjach (z wysoką aktywnością) Wenus utraciła atmosferę, aw innych (umiarkowane promieniowanie) zachowała.
Naukowcy łączą różne warunki, aby zobaczyć reakcję planety i porównać z rzeczywistymi obserwacjami. Jednak wszystkie modele zgadzają się, że dla obecnego stanu Wenus Słońce powinno być względnie nieaktywne na wczesnych etapach rozwoju systemu.
