Rozszerzony widok kolorów pokazuje 350 x 750 km powierzchni satelity Jowisza w Europie. Nowe badania dowodzą, że powierzchnia może być w 95% porowata, umożliwiając wślizgnięcie się statku kosmicznego
Lądowanie na Europie (księżyc Jowisza) może wpaść w pułapkę złudzenia optycznego. Nowe badania pokazują, że powierzchnia satelity ma niską gęstość.
Autorem badania jest Robert Nelson, który bada właściwości fotopolarymetryczne jasnych cząstek. Wyjaśniają niezwykłe zachowanie polaryzacji ujemnej przy niskich kątach fazowych obserwowane przez dziesięciolecia w takich ciałach jak asteroidy 44 Nys, 64 Angelina i satelity Galileusza.
Sytuację wyjaśniają bardzo drobnoziarniste cząstki, których pusta przestrzeń przekracza około 95%. Ich rozmiar jest rzędu długości fali światła (frakcja mikronowa). Jeśli porównać, materiał ma mniejszą gęstość niż świeżo spadły śnieg. Odkrycia wskazują na niebezpieczeństwo lądowania statku kosmicznego na powierzchni Europy. Do obserwacji wykorzystano fotopolarimetr goniometryczny nowego projektu z Kalifornii. Jako proszki zastosowano tlenek glinu, który jest doskonałym analogiem regolitu do ciał bezpowietrznych z wysokim albedo w naszym systemie, w tym obiektów z lodem wodnym, takich jak Europa.
Jeszcze przed lądowaniem statku Luna-2 w 1959 r. Pojawiły się obawy, że ziemski satelita może być pokryty pyłem o małej gęstości, co zakłóciłoby pracę astronautów. Jednak badania odległych obiektów badają tylko najbardziej zewnętrzne mikrony powierzchni.
