Kilka dekad temu wysłanie statku kosmicznego na wyprawę było wyczynem samym w sobie. Ale dziś bierzemy to za pewnik i domagamy się coraz więcej zdjęć, klatek wideo i danych naukowych, które opowie nam historię stworzenia Wszechświata. I na szczęście dla nas nowoczesny statek kosmiczny spełnia nasze oczekiwania.
W tym tygodniu pojawiły się nowe astrofotografie obszaru Plutona. Pokazali nam ogromną ilość szczegółów na powierzchni tej karłowatej planety. Poniżej możesz przeczytać wiele ciekawych faktów na temat Plutona i innych obiektów kosmicznych: Marsa, wulkanicznego Io i karłowatej planety Ceres z jej tajemniczymi jasnymi plamami.
Pluton: przed
Pierwsze zbliżenie Plutona, zobaczymy wkrótce. 14 lipca sonda New Horizons wejdzie w okolice planety karłowatej i jej satelitów. Nadal pozostaje tajemnicą, co dokładnie znajduje się na jego powierzchni. Ale patrząc na Plutona, podświadomie rozumiemy, że inne obiekty lodowe znajdujące się w głębinach Układu Słonecznego powinny wyglądać tak samo. Długoterminowe obserwacje Plutona, przeprowadzane przez wiele lat z rzędu za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble'a, sugerują, że powierzchnia planety jest różnorodna i stale zmienia swój wygląd, co wiąże się z jej obrotem wokół własnej osi.
Pluton: perspektywy badawcze
Sonda New Horizons pomoże nam znaleźć odpowiedzi na wiele najpoważniejszych problemów. Co to jest czapka polarna na biegunie planety? Dlaczego równik jest pełen ciemnych i jasnych plam? Wszystko to możemy się nauczyć w ciągu jednego miesiąca.
Ceres: przed
Cholera! Co to za białe rzeczy ?! Na Ceres, planecie karłowatej naszego pasa astroidalnego, Kosmiczny Teleskop Hubble'a zbadał kilka jasnych obszarów. Astrofotografie opublikowane w 2005 r. Pokazują te jasne plamy, które pojawiają się na każdym obrazie i nadal pozostają tajemnicą. Jednak w porównaniu z plamami na innych planetach nadal wydają się ciemne. Powodem jest to, że planeta odbija tylko niewielką część światła słonecznego padającego na nią.
Ceres: perspektywy badawcze
Od kilku tygodni Kosmiczny Dawn wykonuje swoją misję w pobliżu Ceres. Zrobiono z nim wiele zdjęć w wysokiej rozdzielczości, ale astronomowie wciąż są zakłopotani naturą tych plam. Może plamy to lód? Lub sól? Potrzebne są bardziej szczegółowe badania, aby dowiedzieć się, z czego się składają i jak pojawiły się na planecie. Według NASA zjawisko to jest unikalne dla układu słonecznego.
Mars: przed
Pierwsze przęsła wokół Marsa pokazały, że wizualnie ta planeta jest bardzo podobna do księżyca. Marzenia o życiu na Marsie w umysłach ludzi stopniowo znikały, a planeta zaczęła być postrzegana wyłącznie jako martwy świat, dopóki misja Mariner9 w 1971 r. Nie ustanowiła niesamowitych faktów. Na planecie znajdują się starożytne wulkany, takie jak Góra Olimp, i ogromny kanion rozprzestrzeniający swoją sieć w prawie wszystkich regionach Marsa.
Mars: perspektywy badawcze
Dzisiaj, na szczęście, mamy na dłoni obrazy Marsa w wysokiej rozdzielczości, które są robione i wysyłane do ziemskich naukowców codziennie. Mamy więc okazję szczegółowo obserwować wszystkie zmiany na planecie. W 2004 r. Misja Mars Express wyprodukowała pierwsze wysokiej jakości zdjęcia kaldery na Olympusie.
Kometa 67P / Churyumov-Gerasimenko: przed
Kosmiczny teleskop Hubble'a, znajdujący się na wysokości orbity Ziemi, odegrał ważną rolę w wyznaczeniu trasy dla statku kosmicznego Rosetta, który miał dotrzeć do komety 67r / Churyumov-Gerasimenko w możliwie najkrótszym czasie. W 2003 r. Możliwości teleskopu były ograniczone wielkością i okresem rotacji komety. Dlatego na zdjęciach kometa wyglądała jak piłka nożna.
Kometa 67P / Churyumov-Gerasimenko: perspektywy badawcze
Naukowcy i opinia publiczna w 2014 roku byli dosłownie zafascynowani faktem, że Rosetta w końcu zbliżyła się do komety. Intrygi dodały zdjęcia pokazujące, że kometa dosłownie trzyma najcieńszy związek. W listopadzie statek Phile zatonął na powierzchni planety i zebrał cenne dane dotyczące natury i pochodzenia komety przez kilkadziesiąt godzin.
Titan: przed
Kiedy w latach osiemdziesiątych sonda kosmiczna Voyager leciała w pobliżu Tytana, astronauci widzieli tylko niewielkie zarysy satelity. Powodem tego są możliwości ludzkiego oka, które są w stanie uchwycić obraz tylko w świetle widzialnym. Pomarańczowa mgła niezawodnie ukrywa powierzchnię pod sobą, pozostawiając wszystkie cechy Tytana tajemnicą na wiele dziesięcioleci. Ta mgła jest jak całun Wenus. Mężczyzna będzie potrzebował wiele wysiłku, aby otworzyć wszystkie tajemnice Tytana.
Titan: perspektywy badawcze
Sonda Cassini w 2004 r. Przybyła do systemu Saturn. Był dobrze wyposażony, by widzieć przez mgłę. Na przykład na zdjęciu wykonanym przez Cassini w 2014 r. Za pomocą spektrometru kartograficznego widzialnego i podczerwonego (VISM) można zobaczyć ogromne morza etanu i metanu. Sonda znalazła nagromadzenie płynu w pobliżu biegunów i wydm piaskowych, które znajdują się na równiku. Ponadto w 2005 r. Sonda kosmiczna Huygens opadła na powierzchnię satelity i wysłała wiele interesujących obrazów na Ziemię.
Merkury: przed
Merkury jest najbliższą planetą od Słońca. Przez wiele lat ery kosmicznej uciekał przed badaniami naukowców. W latach 1974-1975 jedna sonda przeleciała kilka razy nad planetą, ale była w stanie uchwycić tylko kuszące przebłyski jej powierzchni. Aby stworzyć globalną mapę Merkurego, jego atmosfera i wewnętrzna struktura zajmie więcej niż jedną dekadę.
Rtęć: perspektywy badawcze
NASA właśnie ukończyła misję Messenger, która była poświęcona badaniu powierzchni Merkurego, jego środowiska kosmicznego, geochemii i zasięgu. Niektóre z głównych ustaleń posłańca obejmują przekonujące dowody obecności pary wodnej na biegunach, słabej atmosfery z sezonową zmianą pór roku i obecności starych złóż wulkanicznych.
Io: przed
W przeciwieństwie do naszego cichego księżyca, Io jest wysoce wulkanicznym księżycem Jowisza. Kiedy sonda Voyager-1 przeleciała nad IO w 1979 r., Jej kolorowa, jak pizza powierzchnia stała się prawdziwym odkryciem.
Io: perspektywy badawcze
Statek kosmiczny Galileo, wystrzelony w latach 90., wykonał globalne obrazy powierzchni Io natychmiast po wybuchu jego wulkanów. Zrozumienie, jak działają wulkany Io, pomoże nam zrozumieć wiele procesów zachodzących w układzie słonecznym.
