Brazylijscy naukowcy przeprowadzili obserwacje fotometryczne karłowatego nowego W2051 Ophiuchus podczas okresu odpoczynku. Pozwoliło to uzyskać ważne informacje o naturze obiektu.
Gwiazdę po raz pierwszy zauważono w 1972 roku. Jest to ultrakrótkie zaćmienie karła nowego, którego okres obiegu trwa 90 minut. 300 lat świetlnych od nas. Mamy przed sobą interakcyjny układ binarny, w którym rozwinięta gwiazda późnego typu przenosi materię do białego karła poprzez dysk akrecyjny.
Biały karzeł w promieniu osiąga 1% energii słonecznej i jest o 22% mniej masywny. Satelita - 0,16 promienia słonecznego i 0,15 masy. Pomimo znajomości głównych parametrów, nie ma dokładnego zrozumienia, co prowadzi do powtarzających się wybuchów. Zwykle takie zdarzenia w nowych są spowodowane nagłym wzrostem szybkości transferu masy lub niestabilnością termiczną dysku.
Faza danych orbitalnych krzywych światła W2051 Ophiuchus (punkty), udział modelu gwiazdy dawcy (krzywa ciągła) i krzywa elipsoidalna ze stałym przepływem dysku (krzywa przerywana) Dlatego naukowcy postanowili rozważyć gwiazdę bardziej szczegółowo. Nowa ankieta została przeprowadzona za pomocą kamery termowizyjnej OSIRIS i spektrografu zamontowanego na 4,1-metrowym teleskopie SOAR (Chile). Uzyskana fotometria pozwoliła nam uzyskać bardziej szczegółowe informacje i wskazówki dotyczące odpowiedzialnego mechanizmu.
Po utworzeniu elipsoidalnego modelu modulacji spowodowanego przez zniekształconą gwiazdę dawcy, możliwe było wykorzystanie strumieni do wykazania wielkości i światła. Analiza wykazała, że gwiazda dawcy jest niższym obiektem sekwencji głównej z typem widmowym M8. Indeks temperatury - 2700 K.
Uzyskane dane wskazują, że występują nagłe wzrosty spowodowane nagłym wzrostem szybkości transferu masy. Pozostałe opcje nie są odpowiednie dla modelu gwiazdy karłowatej.
