Zmiana cyklu słonecznego w koronie słonecznej obserwowana przez Obserwatorium Dynamiki Słonecznej pod koniec ostatniego okresu aktywności w maju 2010 r. (Po lewej) i obecne maksimum w grudniu 2014 r. (Po prawej)
Naukowcy z Uniwersytetu w Aberystwyth postanowili zbadać informacje z Obserwatorium Dynamiki Słonecznej, aby zrozumieć zachowanie korony podczas 11-letniego cyklu.
Wiele współczesnych badań opartych na badaniu korony słonecznej obejmuje obserwacje krótkoterminowe, dzięki którym nie możemy stworzyć pełnoprawnego obrazu długoterminowej sytuacji gwiazdy. Ale naukowcy postanowili zbadać informacje z lat 2010-2017.
Od dawna wiadomo, że korona przechodzi cykle, które trwają około 11 lat. W tym czasie aktywność ognisk wzrasta i maleje. Ale zanim nie było możliwe zrozumienie, co dokładnie dzieje się na Słońcu w tym okresie. Naukowcy skupili się na cichej koronie - ta część jest względnie spokojna i pozbawiona plam słonecznych. Zbadali również promienie ultrafioletowe pochodzące z różnych obszarów koronalnych. Okazało się, że przez większość czasu cicha korona została zachowana przy emisji skrajnego promieniowania ultrafioletowego, a największą zmienność zaobserwowano w regionach aktywnych.
Co zaskakujące, emisje na cichej koronie i miejscach aktywnych były stałe. Po tej sytuacji Hugh Morgan i Yora Taroyan uważają, że obserwowanie plam słonecznych nie wystarcza do przewidzenia narażenia na ekstremalne promieniowanie ultrafioletowe i należy zidentyfikować więcej czynników, które mają wpływ.
