Istnieje wiele statków kosmicznych kursujących po Układzie Słonecznym, a niektóre z nich działają znacznie dłużej niż są i nadal wysyłają nam cenne dane: sonda Voyager-2, która opuściła granice Układu Słonecznego, łaziki na Marsie, a nawet misję Nowe Horyzonty który podróżował przez ponad 9 lat do swojego ostatecznego celu. Ale jak możemy ocalić tych wędrowców kosmicznych na dłuższy okres? Portal V-kosmose.com ujawni kilka tajemnic.
Zanim statek kosmiczny zostanie zbudowany, inżynierowie projektują projekt w taki sposób, że jeśli główny komponent ulegnie awarii, sam statek kosmiczny może kontynuować swoją pracę. Misja NASA Galileo, która została wysłana do Jowisza w 1990 r., Miała problemy z rozmieszczeniem anteny o wysokim zysku, która została zaprojektowana do przesyłania danych na Ziemię. Ale dzięki połączeniu kompresji danych i anteny o niskim zysku, sonda może przesyłać dane o planecie i jej satelitach na kilka lat. Inżynierowie wzięli pod uwagę błędy przeszłości i dlatego wykorzystali najbardziej zaawansowane materiały do opracowania bardziej skutecznej izolacji na statku kosmicznym New Horizons.
Po sześciu latach na Marsie łazik Viking-1 zakończył swoją misję w 1982 r. Z powodu błędu ludzkiego: ktoś wysłał niewłaściwe polecenie do komputera. To uniemożliwiło skierowanie anteny łazika we właściwym kierunku. Po tym incydencie agencja dokładnie sprawdza wszystkie polecenia za pomocą oprogramowania przed wysłaniem ich w kosmos.
Jednym z kluczowych materiałów eksploatacyjnych na pokładzie statku kosmicznego jest paliwo, ale czasami można trochę przedłużyć misję. Na przykład statek kosmiczny Posłaniec na Merkurym na ostatnim etapie swojej misji używał helu jako paliwa, który do tego momentu był używany jako kompresyjna hydrazyna. Z tego powodu misja trwała kilka tygodni dłużej na orbicie, zanim statek kosmiczny uderzył w powierzchnię.
Mariner 10, który przeleciał obok Merkurego w 1974 roku, również eksperymentował z wykorzystaniem nacisku promieniowania słonecznego na panele słoneczne statku kosmicznego w celu skorygowania trajektorii.
Niektóre długotrwałe misje, takie jak Voyager 1 i Voyager 2, które rozpoczęły swoją podróż w 1997 r., Wymagają zmiany personelu obsługującego statek kosmiczny. Z tego powodu inżynierowie przechodzący na emeryturę muszą przekazać dane o tym, jak statek kosmiczny działa dla przyszłych pokoleń. Stało się to w 2014 r., Kiedy uratowano sondę ISSE-3, która do tego czasu hibernowała. Grupa naukowców musiała znaleźć inżynierów, którzy pracowali nad misją w latach 70. i 80., aby poprosić o pomoc w obsłudze statku.
Istnieje wiele przykładów misji, które były używane znacznie dłużej niż planowano. Być może najbardziej znanym przykładem jest misja Apollo 13, kiedy NASA użyła modułu księżycowego jako łodzi ratunkowej, aby uratować życie astronautom, gdy moduł serwisowy został uszkodzony przez wybuch.
Niedawno NASA wykorzystała presję Słońca, aby uratować statek kosmiczny Kepler, który obecnie kontynuuje poszukiwania egzoplanet.
Czasami mamy szczęście. Tak więc na przykład występuje w przypadku łazików marsjańskich. Misja trwa od ponad 11 lat, częściowo dlatego, że wiatr wieje pył z paneli słonecznych.
