Niewielu słyszało o Hisako Koyamo, urodzonej w 1916 roku w Tokio. Ale nie była tylko obserwatorką Słońca, ale także stworzyła jeden z najważniejszych zapisów ostatnich czterech stuleci. Udało jej się naprawić plamy na figurach przez okres 40 lat. Niedawno naukowcy wykorzystali swoje archiwum 10 000 rysunków do śledzenia liczby plam do 1610 roku.
Jej praca świadczy o ogromnym wkładzie kobiet w naukę. Była znana astronomom-amatorom, ale sława nie wykraczała poza to. Wielu naukowców podkreśla, że kobiety ciągle dokonują niesamowitych odkryć, które nie zawsze są udokumentowane i nagradzane zgodnie z zasługami.
Badania Koyamy
O Koyamie słyszeliśmy 2 lata temu podczas prezentacji Leifa Svalgaarda, który wykorzystał jeden z jej szkiców. W 2016 roku ukazał się film „Hidden Figures”, w którym rozmawiali o trzech kobietach-naukowcach i ich działaniach podczas wyścigu kosmicznego. Dlatego naukowcy postanowili szczegółowo przeanalizować swoją działalność naukową.
Koyama urodził się w 1916 roku i ukończył szkołę dla dziewcząt w Tokio. Od najmłodszych lat interesowała się astronomią, aw wieku 20 lat zaczęła samodzielnie badać niebo. Spotki zainteresowały ją wiosną 1944 roku, co zaobserwowała za pomocą teleskopu refrakcyjnego ofiarowanego przez jej ojca. Plamy słoneczne - tymczasowe zjawisko, które tworzy się na powierzchni i oznacza punkty o niższej temperaturze. Są ważne do studiowania, ponieważ ujawniają naturę aktywności słonecznej i odpowiadają cyklowi 11-letniemu.
Koyama ukończyła swój pierwszy szkic w 1944 roku i wysłała go do Japan Astronomical Association. Potem regularnie śledziła ich pod nadzorem Issei Yamamoto. W 1946 roku przeprowadziła recenzję z Narodowego Muzeum Przyrody i Nauki, a jednocześnie stała się obserwatorem. Największą plamę zauważono w 1947 r. I śledzono rozbłysk słoneczny w 1960 r.
Przeszła na emeryturę w 1981 r., Ale nadal tworzyła szkice. W 1985 roku publikuje książkę, w której opisuje ponad 8000 grup plam słonecznych i publikuje 10 000 szkiców. Zmarła w 1997 roku.
Wkład naukowy
Aby zrozumieć aktywność słoneczną, ważne jest przywrócenie całej historii plam słonecznych. Pierwsze rekordy pojawiły się w 1610 roku. Kolekcja Koyama zapewnia ogromną warstwę informacji wypełniającą wiele luk. Jest to 40-letni ciągły i dokładny przegląd. Teraz naukowcy zastanawiają się, jak to zrobiła jedna osoba, która tak długo nie zmieniła instrumentu i metody obserwacji.
Jej rysunki zostały zdigitalizowane przez pracowników muzeum, w którym pracowała, a teraz są one dostępne dla naukowców na całym świecie.
