Wąskie pierścienie Saturna zachowują się podobnie do pierścieni uranu, które mają być sondowane przez sondę w latach 2020–2030.
Świecący bladoniebieski Uran został zapamiętany jako widmowa planeta na zdjęciach wykonanych przez jedyną sondę Voyager 2, która go odwiedziła Z powodu dużej odległości od Ziemi, badania rozpoczęły się dopiero pod koniec lat 90., kiedy poprawiła się optyka teleskopowa. Od tego czasu Uranus ma niski priorytet obserwacyjny.
Jest to smutne dla naukowców, którzy chcą dowiedzieć się więcej o pierścieniach Urana, odkrytych 40 lat temu. Dwie firmy zostały stworzone, aby obserwować, jak gwiazda przechodzi przed nią w 1977 roku. I oboje byli oszołomieni, kiedy odkryli pierścienie na całej planecie. Jedna z drużyn nie widziała nawet trzech pierścieni, ponieważ była pod wrażeniem.
Mamy nadzieję, że statek kosmiczny poleci do Uranu lub Neptuna w latach 20-tych lub 2030-tych. NASA prowadzi studium wykonalności. Więc teraz wszystko zależy od Cassiniego, znajdującego się na orbicie Saturna od 2004 r. (pierścienie Saturna przypominają pierścienie uranu).
„Do czasu odkrycia Urana nigdy nie widzieliśmy gęstych pierścieni” - powiedział Mark Showalter, astronom planetarny z Instytutu SETI (poszukiwanie życia pozaziemskiego). „Wąskie pierścienie Saturna zachowują się jak uran, co pozwoliło lepiej zrozumieć ich mechanizm”.
Migawka Urana z 1998 r. Wykonana przez Kosmiczny Teleskop Hubble'a. Dopóki technologia się nie poprawiła, śledzenie planety z okresu przelotu Voyager 2 w 1986 r. Było trudne.
Cassini w ostatnim roku swojej epickiej misji zagłębia się w pierścienie Saturna. Znajduje się w środku 20. „orbity pierścieniowej”, co poprawi przegląd (manewry rozpoczęły się w listopadzie i osiągnęły szczyt w kwietniu).
„Oczekujemy, że przyjrzymy się pierścieniom, małym księżycom i innym strukturom, których wcześniej nie widzieliśmy” - powiedziała Linda Spilker, naukowiec Cassini z NASA Jet Propulsion Laboratory w Kalifornii. - „Ostatni raz byliśmy blisko w momencie przybycia w 2004 roku. Potem zobaczyliśmy tylko oświetloną stronę. Mamy teraz dziesiątki okazji do zbadania struktury o wysokiej rozdzielczości po obu stronach. ”
Po zakończeniu manewru kołowymi orbitami Cassini nurkuje między planetą a pierścieniami od kwietnia do września. Następnie 15 września urządzenie podejmie samobójczy skok w Saturna, aby chronić lodowy świat przed skażeniem powierzchni.
Ale wcześniej, Showalter wskazuje, że Cassini będzie miał czas na uchwycenie procesów zachodzących na Uran, chociaż aparat bada inną planetę. Na przykład oscylacje w wąskich pierścieniach Saturna przypominają podobny proces na Urana. Ale wciąż jest wiele tajemnic, które tylko misja uranu może rozwiązać.
Na przykład na obrazach z Voyager 2 widoczne są pierścienie kurzu otaczające główny układ pierścieniowy. Następnie, gdy Uran osiągnął równonoc (najbliższy punkt na orbicie) w 2008 r., Obserwacje teleskopu Kecka pokazały pierścienie bardziej szczegółowo (ponieważ znajdowały się one na krawędzi Ziemi, co uprościło obserwację). Okazało się, że pył zmienił się na 3100 mil. Powód jest wciąż słabo rozumiany.
Kolejnym pytaniem jest, jaką rolę odgrywają księżyce Cordelii i Ofelia dla zewnętrznego pierścienia. Ale teraz trudno jest się uczyć, ponieważ Uran jest na niebie z mniejszą liczbą gwiazd niż w latach 1970-1980.
Showalter był zajęty w ciągu ostatnich kilku lat, pracując nad misjami New Horizons, które odkryły Plutona w 2015 roku i Cassini. Ale ma nadzieję zająć się Uranem, dowiedzieć się więcej o systemie cyklicznym i przygotować się, jeśli statek kosmiczny zdecyduje się odwiedzić niebieski świat.
