Na fotografii przesłanej przez sondę Cassini NASA, która znajdowała się na orbicie Saturna, odnotowano niezwykłą zmianę na zewnętrznej krawędzi pierścienia A gazowego giganta. Wygląda na to, że węzeł lub łuk jest o 20 procent jaśniejszy niż otaczający materiał pierścieniowy, a astronomowie interpretują to jako zaburzenie grawitacyjne spowodowane przez mały księżyc.
„Nigdy wcześniej nie widzieliśmy czegoś takiego” - powiedział Carl Murray, naukowiec z Queen Mary University (Wielka Brytania, Londyn). „Być może jesteśmy świadkami aktu narodzin, podczas którego obiekt opuszcza pierścień, aby kontynuować dalsze istnienie jako niezależny satelita Saturna”.
Ten obraz został uzyskany przez Cassini 2 kwietnia 2016 r. W odległości 413 000 km. Główne pierścienie i satelity są znacznie jaśniejsze niż odległe gwiazdy. Dlatego do nasycenia detektorów kamery potrzebny jest mniejszy czas ekspozycji (10 milisekund). Cassini często łapie gwiazdy, zwłaszcza jeśli docelowy satelita znajduje się w zaćmieniu. Tutaj wyświetlane są Dion (1123 km) i Epimetheus (113 km). Urządzenie patrzy na oświetloną stronę pierścieni 3 stopnie powyżej ich płaszczyzny. Do fotografowania wykorzystano światło widzialne kamery szerokokątnej o skali 25 km na piksel. Program Cassini to ogólny rozwój ESA, NASA i Włoskiej Agencji Kosmicznej. Zespół znajduje się na lrd. Tworzą je także dwie kamery na pokładzie. Wyodrębnione zdjęcia są przetwarzane w Boulder (Kolorado).
Obserwowane perturbacje na brzegu pierścienia mają długość około 750 mil (1200 kilometrów) i szerokość 6 mil (10 kilometrów), ale szacowany okruch księżyca może najprawdopodobniej mieć nie więcej niż pół mili, jeśli jego istnienie rzeczywiście zostanie potwierdzone. Zarejestrowana obserwacja została wykonana 15 kwietnia 2013 r. Za pomocą wąskokątnego aparatu Cassini, ale dokonane odkrycie zostało ogłoszone w artykule opublikowanym niedawno w czasopiśmie Icarus. Księżyce Saturna są małymi światami lodu i wielu naukowców uważa, że powstały one w wyniku aglomeracji materiału z rozległego systemu pierścieni otaczających planetę do dnia dzisiejszego.
Chociaż istnieje możliwość, że obserwowane zjawisko jest ekscytującym narodzeniem kolejnego małego satelity, ale możliwe jest również, że wykryty obiekt jest tylko wcześniej nierozpoznanym małym księżycem, który jest obecnie w trakcie „rozstania”. Ale astronomowie nadal mają nadzieję, że po raz pierwszy byli świadkami powstawania nowego małego księżyca w Układzie Słonecznym, któremu nadali już nazwę „Peggy”.
Czasami zapominamy, że Saturn jest 10 razy większy niż średnica Ziemi. Przy wskaźniku 116500 km po prostu zakrywa całą swoją księżycową rodzinę. Ale w prawym dolnym rogu widać Tefiyu (średnica - 1062 km). W dniu 7 marca 2015 r. Urządzenie zostało zainstalowane powyżej oświetlonej strony pierścieni 8 stopni nad płaszczyzną. Do fotografowania wykorzystano kamerę szerokokątną z filtrem spektralnym o środku 752 nanometrów. Skala - 16 km na piksel. Cassini znajduje się w odległości 2,6 miliona kilometrów od Saturna i 2,4 miliona kilometrów od Tethysa ze skalą - 14 km na piksel. Satelita podwoiła się, aby poprawić widoczność. Program Cassini to ogólny rozwój ESA, NASA i Włoskiej Agencji Kosmicznej. Zespół znajduje się na lrd. Tworzą je także dwie kamery na pokładzie. Wyodrębnione zdjęcia są przetwarzane w Boulder (Kolorado).
„Narodziny małego księżyca, którego byliśmy świadkami, są ekscytującym, nieoczekiwanym wydarzeniem” - powiedziała Linda Spilker, naukowiec z projektu Cassini z NASA. Z reguły księżyce Saturna są większe, ponieważ ich orbity są dalej od planety. Jeśli chodzi o historię ewolucji tych satelitów, to najwyraźniej ci z nich, którzy wyemigrowali z orbit blisko planety, są przechwytywani po drodze przez mniejsze satelity w trakcie ich ruchu. W konsekwencji pierścienie Saturna tracą materiał do tworzenia księżyców, więc najprawdopodobniej „Peggy” będzie jednym z ostatnich księżyców, które uformowały.
„Teoria twierdzi, że Saturn posiadał znacznie bardziej masywny układ pierścieniowy zdolny do tarła dużych księżyców” - powiedział Murray. „Gdy tylko księżyce formowały się na krawędzi pierścieni, wchłaniały mniejsze obiekty w ich rozwoju, wyczerpując pierścienie, więc te, które pojawiły się przed wszystkimi innymi, były największe i najdalej od reszty.”
W 2016 r. Orbita Cassini zbliży się do zewnętrznej krawędzi pierścienia A, co może być okazją do zobaczenia małego księżyca w trakcie „dorastania”.
