Nieco mniej niż cztery miliardy lat temu, jak głosi teoria, wewnętrzny układ słoneczny został „pobity” kamieniami kosmicznymi. To wydarzenie spowodowało kratery na Księżycu i najprawdopodobniej pozostawiło kilka śladów na skórze naszej planety domowej, które z czasem ulegają wymazaniu z powodu erozji. W rezultacie powstała wiodąca teoria zwana „Late Heavy Bombardment LHB” (LHB), która wyjaśnia, dlaczego tak się stało i dlaczego planety zewnętrzne (na przykład Jupiter i Saturn) dostosuj ich orbity.
Vesta to duża bezpowietrzna (brak tlenu) asteroida obracająca się w pasie pomiędzy Mars i Jowiszem - nie ma tak wielu dowodów na PTB. Wiemy to od 2011-12-12. zdjęcia ze statku kosmicznego Dawn, które poleciały do niego z dość bliskiej odległości. Ale dlaczego? Nowe symulacje pokazują, że pomimo swojej bezpowietrznej powierzchni, w ciągu ostatnich czterech miliardów lat powinno być wystarczająco dużo rakiet kosmicznych, aby bombardować większość dowodów.
Niektóre stosunkowo świeże kratery na powierzchni Westy w południowym regionie polarnym. Różne obrazy pokazują ten sam region przy różnych długościach fal. „Obliczyliśmy wzrost liczby uderzeń podczas badania PTB, co prowadzi do erozji skorupy o kilka metrów. Ponieważ skorupa Westy ma głębokość około 20–30 km (12,5–18,6 mil), jest to… zgodne z przetrwaniem kory mózgowej ”- pisze dr Simon Pirani, obserwator w Obserwatorium Lund w Szwecji.
„Zbadaliśmy również asteroidę pod kątem obecności jakichkolwiek śladów tych kraterów PTB na powierzchni i udało nam się ustalić, że w ciągu ostatnich 4 miliardów lat przypadki PTB zostały skutecznie usunięte”.
Pirani wskazał, że może to być konsekwencją wpływu PTB na układ słoneczny . Nasze najlepsze modele oparte są na obserwacjach najbliższego obiektu - Księżyca, ale PTB może manifestować się inaczej w głównym pasie asteroid, gdzie znajduje się Zachód.
Vesta jest jednym z niewielu małych ciał w Układzie Słonecznym, które można dokładnie obejrzeć. Ceres, w którego orbicie znajduje się Dawn, jest planetą karłowatą o zupełnie innej powierzchni. Pirani powiedział, że lód, który leży na powierzchni, zapewnia bazę dowodową, którą kratery szybko wymazują. Jeśli zwrócimy się do przypadku wymazania Westy, to są co najmniej dwa mechanizmy, które mogą uruchomić ten proces.
Ostry kontrast między światłem a ciemną materią krateru Marcia. Naukowcy uważają, że lekki materiał jest naturalny dla Vesty, podczas gdy ciemny materiał pochodzi z bogatej w węgiel asteroidy. „Możliwym procesem polerowania, który może przyczynić się do usunięcia kraterów PTB, jest na przykład powszechne uwalnianie substancji powlekającej. Im większe ciało, tym większe prawdopodobieństwo, że emisje substancji będą utrzymywane na powierzchni po uderzeniach, co może mieć wpływ na stare kratery w okolicy - powiedział Pirani.
„Innym sposobem jest wstrząs sejsmiczny po uderzeniu. Vesta zademonstrowała dwa duże baseny udarowe na biegunie południowym, więc stan sejsmiczny może być ważnym mechanizmem polerowania. ”
Vesta to wyjątkowa asteroida w głównym pasie, ponieważ jest to jedyna z powierzchni, na której mamy próbki na naszej planecie i wiemy, że pochodzą one z meteorytów. Próbki, zwane GED (howardite-eukrit i diogenite), dają nam kolejne okno, dzięki któremu naukowcy mogą badać przeszłość asteroidy na Zachodzie.
Modelowanie powstawania wczesnego układu słonecznego wskazuje, że może istnieć brak czynnika masy wewnątrz układu słonecznego, co jest szczególnie widoczne na przykładzie Marsa (małej planety). Pirani powiedział, że naturalnym krokiem w badaniu będzie proces analizy zniknięcia masy. Proces ten może wystąpić podczas interakcji embrionów planetarnych.
