Gdy atom tlenu istnieje, jak gdyby sam, chemicy nazywają go tlenem atomowym. Ale dlaczego mielibyśmy się martwić, czy znajdziemy go w atmosferze Marsa, czy nie?
NASA i German Aerospace Center niedawno wydały oświadczenie: Wydaje się, że naukowcy zauważyli atomowy tlen w atmosferze Marsa, który potencjalnie mógłby nam powiedzieć dużo o życiu na Marsie, zarówno w przeszłości, jak iw chwili obecnej.
Jak wyjaśnia Ian O'Neill w specjalnym raporcie dla Dziennika Poszukiwaczy, odkrycie to było niezwykłe nie tylko ze względu na to, co znaleźli naukowcy, ale także jak je znaleźli.
Technicy zastosowali teleskop SOFIA, który jest zasadniczo obserwatorium powietrznym - zaawansowanym teleskopem odbijającym przywiązanym do przerobionego Boeinga 747. Latając na wysokości przelotowej 41 000 stóp, teleskop SOFIA może uzyskać znacznie wyraźniejszy obraz przestrzeni niż używane przez nas instrumenty. zarządzać na ziemi.
W ten sposób SOFIA była w stanie dokonać pierwszych bezpośrednich pomiarów tlenu atomowego w atmosferze Marsa.
Tlen atomowy jest wysoce reaktywną formą tlenu, którym oddychamy. Są to zasadniczo połączone ze sobą dwa atomy tlenu lub O2. Gdy atom tlenu istnieje solo, określa się go mianem tlenu atomowego. Te wolne atomy tlenu są bardzo potrzebne - mają tendencję do chwytania innych substancji chemicznych, takich jak węgiel, azot, a nawet inne atomy tlenu, tworząc oddychający O2. Tlen atomowy jest rzadko spotykany na Ziemi, przynajmniej na poziomie morza. Ale mierząc ilość materiału w marsjańskiej atmosferze, możemy uzyskać wiele dodatkowych informacji o planecie i jej przeszłości.
Na przykład naukowcy podejrzewają, że Mars był znacznie cieplejszy i bardziej wilgotny niż obecnie. Warunki te są znacznie korzystniejsze dla życia drobnoustrojów.
Zrozumienie, jak różne rodzaje tlenu rozwijają się w czasie, pozwala nam zorientować się, ile tlenu oddychającego i ile ozonu znajdowało się w przeszłości w Marsie. Te odkrycia mogą z kolei pomóc nam ustalić, czy życie na Marsie było wcześniej - a jeśli tak, to czy może nadal ukrywać się pod tymi niesamowitymi czerwonymi skałami.
