Wizja artystyczna satelity NASA CloudSat
W tym tygodniu przedstawiciele Laboratorium Napędów Odrzutowych zgłosili spadek orbity 12-letniego satelity CloudSat z powodu utraty jednego z kół reakcyjnych kontrolujących jego orientację na orbicie. Misja będzie kontynuowała swoją pracę, ale nie będzie już częścią zespołu satelity A-train-6 (Dzień konstelacji) latającego na skoordynowanej orbicie, aby poszerzyć naszą wiedzę na temat funkcjonowania Ziemi jako systemu.
CloudSat został uruchomiony w 2006 r., Aby lepiej zrozumieć rolę chmur w systemie klimatycznym. Miesiąc później satelita stał się częścią pociągu A. W 2011 r. Pojawił się problem, który wpłynął na zdolność akumulatora do dostarczenia wystarczającej ilości prądu do zasilania wszystkich systemów statków kosmicznych, gdy znajdowały się na ciemnej stronie planety. Dlatego inżynierowie musieli stworzyć nowy tryb pracy dla CloudSat, który pozwolił im kontynuować działalność naukową, ale tylko w momencie, gdy satelita był po stronie dnia.
Później dodano problem z utratą jednego z czterech kół reakcyjnych. Urządzenie nadal może być zaangażowane w naukę, ale utrata jeszcze jednego koła doprowadzi do tego, że nie będzie on mógł zmienić swojej orientacji i zagrozi satelitom z pociągu A. W 2017 roku zauważyliśmy niebezpieczne tarcie, które doprowadziło do ostatecznej decyzji o wycofaniu satelity z grupy. 22 lutego satelita pomyślnie przeprowadził dwa prażenie silnika, obniżając się poniżej wysokości pociągu A. Teraz planują przeprowadzenie telemetrii, aby zrozumieć, czy konieczne jest obniżenie jej nawet niżej.
CloudSat jest pierwszym satelitą, który korzysta z zaawansowanego radaru profilowania chmur w celu uzyskania „plasterka” chmury w celu wyświetlenia pionowej struktury. Urządzenie dało okazję do wspólnej obserwacji chmur i opadów, co podkreśliło martwe punkty w fizyce modeli klimatycznych. Udało mu się również obliczyć globalne opady śniegu. Okazało się, że modele przeceniły opady śniegu w Antarktydzie o ponad 100%.
Satelity A-Train poruszają się na wysokości 438 km nad powierzchnią ziemi. Łącznie te 15 narzędzi funkcjonuje jako pojedynczy mechanizm globalnego wymiaru planety.
