Wizja artystyczna Kepler-186f
Badanie przeprowadzone przez Georgia Institute of Technology oferuje nowe wskazówki, że planeta oddalona od nas o 500 mil jest bardzo podobna do Ziemi. Kepler-186f to pierwsza zidentyfikowana planeta parametrów lądowych, żyjąca poza naszym systemem. Obraca się wokół swojej gwiazdy w strefie habitatu.
Naukowcy wykorzystali symulacje do analizy i identyfikacji dynamiki osi obrotowej egzoplanety. Ta dynamika określa, ile planeta opiera się na swojej osi i jak ten kąt nachylenia zmienia się w czasie. Osiowe nachylenie wpływa na kształtowanie się pór roku i klimatu, ponieważ odpowiada za ilość nadchodzącego światła na powierzchni planety.
Zakłada się, że osiowe nachylenie Kepler-186f pozostaje stabilne, podobnie jak ziemia, co wskazuje na obecność regularnych pór roku i stabilny klimat. Istnieje również założenie, że dotyczy to planety Kepler-62f, odległej o 1200 lat świetlnych.
Jak ważne jest nachylenie osiowe dla klimatu? Silna zmienność może być kluczowym powodem, dla którego Mars został przekształcony miliardy lat temu z wodnego krajobrazu w pustynię. W końcu Czerwona Planeta żyje również w strefie siedlisk, ale osiowe nachylenie waha się od 0 do 60 stopni. Ta niestabilność i może prowadzić do zniszczenia warstwy atmosferycznej i odparowania wód powierzchniowych. Aby zrozumieć, osiowe nachylenie ziemi waha się tylko między 22,1 a 24,5 stopnia, a odległość między tymi znakami obejmuje co 10 000 lat.
Wizja artystyczna Kepler-62f
Kąt orientacji orbity planety wokół gwiazdy może powodować oscylacje oddziaływań grawitacyjnych z innymi planetami w tym samym systemie. Jeśli orbita oscyluje z taką samą prędkością jak precesja osi obrotu, wówczas oś obrotu będzie oscylować w tę iz powrotem (czasami ostro).
Mars i Ziemia są w bliskim kontakcie (także z Merkurym i Wenus). W rezultacie same osie ich obrotu będą miały taką samą prędkość jak oscylacje orbitalne, co może prowadzić do poważnych zmian nachylenia osiowego. Ale księżyc trzyma ziemię. Zwiększa prędkość precesji osi obrotowej i odróżnia ją od prędkości oscylacji orbitalnych. Mars nie ma wystarczająco dużego satelity, aby ustabilizować swoje osiowe nachylenie. Nie jest jasne, czy dwie konkretne egzoplanety są wyposażone w satelity, ale obliczenia pokazują, że nawet bez nich Kepler-186f i 62f pozostałyby stałe przez dziesiątki milionów lat. Kepler-186f jest o 10% większy niż promień Ziemi, ale masa i skład nadal pozostają tajemnicą. Spędza 130 dni na przelocie orbitalnym. W południe jasność gwiazdy wydaje się taka sama jak podczas zachodu słońca na Ziemi. Mieszka na terytorium konstelacji Łabędzia i jest częścią systemu z pięcioma planetami.
Kepler-62f uznano za najbardziej naziemną egzoplanetę, aż w 2014 r. Zauważono Kepler-186f. Świat jest o 40% większy niż nasz i należy do typu ziemskiego lub oceanicznego. Żyje w gwiazdozbiorze Liry i jest uważany za najbardziej zewnętrzną planetę spośród 5 światów wokół jednej gwiazdy.
Wszystko to nie mówi o obecności wody lub życia na światach, ale są doskonałymi kandydatami. Nowe badanie było pierwszym poświęconym stabilności klimatycznej światów.
