Zwykle rakiety NASA wystrzeliwane są z Alaski zimą w celu zbadania interakcji wiatru słonecznego i atmosfery ziemskiej z powodu zorzy. Jednak 15-31 stycznia 2018 r. Pracownicy NASA postanowili zbadać inne cele.
Naukowcy planują wysłać 4 rakiety, aby zmierzyć kosmiczne promieniowanie rentgenowskie i określić, jak ogromny rezerwuar wody może wpłynąć na górną atmosferę i stworzyć polarne chmury mezosferyczne (PMO).
Jedna rakieta będzie badać „rozproszone promienie rentgenowskie” z lokalnej galaktyki. Analiza ta powinna pomóc w zbadaniu źródeł promieniowania rentgenowskiego, które zderza się z naszą planetą. Obecnie uważa się, że rozproszone promienie X pochodzą z dwóch punktów. Pierwszy z nich znajduje się poza naszym systemem i jest tworzony przez pozostałości wielu wybuchów supernowych. Drugi jest wewnątrz systemu i jest generowany przez ładowanie wiatru słonecznego.
Proces rozpraszania wody w górnej atmosferze podczas misji Super Soaker na Wallops
Bieganie z Alaski zapewnia ważne korzyści dla DLX. Strefa znajduje się blisko ziemskiego bieguna magnetycznego, co umożliwia pomiar promieniowania X bliżej obszaru, w którym słoneczne pole magnetyczne styka się z ziemią. Ponadto zawsze są optymalne warunki do uruchomienia. Trzy rakiety trafią do misji Super Soaker. Niniejsze opracowanie koncentruje się na tworzeniu i dynamice polarnych chmur mezosferycznych (MIP). Są to warstwy mikroskopijnych cząstek lodu powstających na wysokości 53 mil nad poziomem morza i charakteryzujących się niewiarygodną wrażliwością na małe zmiany w środowisku. To właśnie ta czułość pozwala im na ocenę zmian w górnych warstwach atmosfery przez wiele dziesięcioleci.
Super Soaker spróbuje obliczyć wpływ krótkoterminowych zmian na MIP i inne zmienne atmosferyczne, strzelając parą w górną warstwę atmosfery. Rakiety zmierzą się w warstwę z 50 galonami wody. Kanister będzie rozproszony na wysokości 53 mil i będzie mierzony stanem atmosfery przed, w trakcie i po operacji. Misja potrwa 32 minuty.
Ładunek Super Soaker jest testowany pod kątem jego zdolności do pracy podczas wibracji podczas lotu.
Aby określić początkowy i końcowy stan górnej atmosfery, obie rakiety są wyposażone w trimetyloglin (TMA), które następnie będą obserwowane przez kamery naziemne w różnych punktach Alaski. Jest to klasyczny system do tworzenia markerów w górnej atmosferze. Po uwolnieniu TMA reaguje z tlenem i tworzy związki. Jest rozpylany na wysokości 45-90 mil.
Trzecia rakieta z wodą zaczyna się między nimi za pomocą TMA. Naukowcy zmierzą dyspersję pary wodnej i zmiany temperatury. Wprowadzenie można zobaczyć w transmisji online.
