Lumio (Obserwator uderzeń księżycowego meteorytu) jest jednym z 12CubeSat wyposażonych w zaawansowany instrument optyczny zdolny do znalezienia błysków światła widzialnego po drugiej stronie spowodowanych uderzeniami meteorytu. Stworzy to globalny model uderzenia meteorytu na Księżycu.
Wyobraź sobie, że masz statek kosmiczny wielkości pudełka, który musi zostać dostarczony na Księżyc. Co byś zrobił Takie zadanie postawili przedstawiciele NASA dla europejskich zespołów w zeszłym roku. A teraz mamy dwóch zwycięzców.
Lumio (Obserwator uderzeń księżycowego meteorytu) zanurzy się w badaniu odległej strony księżyca, aby znaleźć jasne szoki w księżycowej nocy, odzwierciedlające bombardowanie meteorytem, gdy się pojawią.
VMMO (Lunar volatile and mineralogical orbital cartographer) jest zaprojektowany do badania trwale zacienionego krateru w pobliżu księżycowego bieguna południowego. Analizuje osady lodu wodnego i innych substancji lotnych, które są ważne dla przyszłych kolonistów.
Przedstawiciele NASA donoszą, że trudno było wybrać dwóch zwycięzców, ponieważ wysłali zbyt wiele wysokiej jakości badań koncepcyjnych.
Europejskie firmy, uniwersytety i ośrodki badawcze postanowiły zjednoczyć się, aby zaprojektować misje księżycowe na podstawie taniego standardu CubeSat, którego rozmiar osiąga 10 cm.
Idea konkursu była skomplikowana, ponieważ do tej pory CubeSat działał tylko na orbicie Ziemi. W następnej dekadzie spodziewane są ugruntowane loty do satelity. Zwycięzcy zostali wybrani po ostatecznej prezentacji w Centrum Multimedialnym ESA, która służy do projektowania wszystkich misji agencji.
Biegun Południowy Księżyca
Lumio będzie musiał zrobić pewien punkt w przestrzeni i użyć zaawansowanej kamery optycznej, aby znaleźć ujęcia po drugiej stronie satelity ziemskiego. Błyski te migają w teleskopach w nocy, ale druga połowa księżyca pozostaje martwym punktem.
Z dala od rozproszonego światła środowiska ziemskiego naukowcy planują uzyskać słabe błyski. Pomoże to lepiej zrozumieć przeszłe i obecne wzorce aktywności meteoroidów w układzie słonecznym.
VMMO skoncentruje miniaturowy laser na kraterze Shackletona przylegającym do bieguna południowego, aby zmierzyć obfitość lodu wodnego. Obszar wewnątrz krateru jest w ciągłej ciemności, co pozwala kondensować i zamarzać cząsteczki wody. Jednostka zajmie 260 dni, aby zeskanować obszar do 10 metrów na raz, aby utworzyć mapę lodu wodnego w 20-kilometrowym kraterze.
VMMO wyświetli zasoby księżycowe, takie jak minerały, ponieważ planuje przelecieć nad obszarami słonecznymi, a także monitorować dystrybucję lodu i innych substancji lotnych w ciemnych obszarach.
Wtórny ładunek do wykrywania promieniowania stworzyłby szczegółowy model środowiska promieniowania. Projekty MoonCARE (analiza promieniowania) i CLE (astronomia dalekiego zasięgu) znalazły się na drugim miejscu w konkursie.
