Używając Kosmicznego Teleskopu Hubble'a, astronomowie odkryli nowe podejście do poszukiwania planet obcych.
Dziwaczny cień, który pojawił się na dysku pyłu i gazu znajdującym się wokół młodej gwiazdy TW Hydry, najprawdopodobniej wskazuje na niezauważoną egzoplanetę na orbicie. O tym naukowcy mówią w nowym badaniu.
Zespół naukowców zauważył cień analizujący 18-letnie obserwacje TW Hydry, których wiek sięga 8 milionów lat, a odległość od Ziemi wynosi 192 lata świetlne. Obrazy wykonane przez teleskop Hubble NASA pokazywały wirujący cień na dysku o szerokości 41 miliardów mil (66 miliardów kilometrów) raz na 16 lat.
„Przed nami jest pierwsza płyta z tak wieloma zdjęciami przez długi czas. Pozwoliło nam to dostrzec niesamowite zjawisko ”- powiedział główny autor opracowania, John Debes z Space Research Institute za pomocą teleskopu kosmicznego. „Mamy nadzieję, że to zjawisko może być powszechne w młodych systemach gwiezdnych”.
Niezbadana egzoplaneta jest najlepszym wyjaśnieniem cienia. Jeśli Dług jest na dobrej drodze, to sam świat nie tworzy cienia. Przeciwnie, grawitacja planety przechyla wnętrze dysku, blokując światło gwiazd.
Ten schemat przedstawia proponowaną strukturę dysku pyłu gazowego wokół najbliższej młodej gwiazdy TW Hydra.
Obliczenia załogi sugerują, że planeta jest oddzielona 100 milionów mil (160 milionów km) od TW Hydra (przybliżona odległość naszej planety od Słońca). Jest zbyt blisko gwiazdy Hubble'a lub jakiegokolwiek innego nowoczesnego teleskopu, aby go uchwycić. (Planety są stłumione przez światło gwiazd macierzystych).
Szacowany obiekt musi być pięciokrotnie większy Jowisza, aby wpływać na dysk.
Wyniki, które Debes zaprezentowała 7 stycznia na 229. spotkaniu Amerykańskiego Towarzystwa Astronomicznego, przedstawiły obiecujący nowy sposób polowania na planety dziecięce w wewnętrznych częściach dysków otaczających młode gwiazdy.
„Zaskakująco, badając obszar zewnętrzny i mierząc ruch, położenie i zachowanie cienia, możemy dowiedzieć się więcej informacji o niewidzialnym obszarze dysku”, mówi Debes. „Badanie pokazuje, że nawet te duże dyski, na których nie można zaobserwować regionów wewnętrznych, są nadal dynamiczne lub zmieniają się w sposób, którego jeszcze nie wyobrażamy sobie”.
