Nowe badanie dotyczy gigantycznej planety gazowej, 50 razy większej od masy Jowisza. Wokół niego koncentruje się pierścień pyłu, a przejście orbitalne tworzy wokół gwiazdy odległej o 1000 lat świetlnych.
Badacz z University of Warwick, Hugh Osborne, zauważył, że światło rzadkiej młodej gwiazdy jest okresowo nakładane przez duży obiekt. Wierzy, że wszystko na nieujawnionej planecie. Z pomocą informacji WASP (Szukaj planet w szerokim sektorze) i KELT (niezwykle mały teleskop Kilogradusny) naukowcy przeanalizowali 15 lat aktywności gwiazdowej.
Udało im się znaleźć kolejne niemal identyczne zaćmienie. Zdali sobie sprawę, że stanęli przed czymś wyjątkowym. Okazało się, że co 2,5 roku światło gwiazdy PDS 110 (konstelacja Oriona) zmniejsza się do 30% na 2-3 tygodnie. Dwa znaczące zaćmienia ujawniły się w listopadzie 2008 r. I styczniu 2011 r. W tych okresach światło zmieniało się bardzo szybko, co oznacza, że obiekt ma układ pierścieniowy, który przekracza rozmiar tego, który znajduje się na Saturnie. Jeśli mówimy o planecie orbitalnej, następne wydarzenie ma się odbyć we wrześniu 2017 roku. Gwiazda jest tak jasna, że każdy może połączyć się z obserwacją.
Jeśli obliczenia zostaną potwierdzone we wrześniu, PDS 110 stanie się pierwszym systemem pierścieniowym z obliczonym okresem obrotu orbity. Obserwacja będzie okazją do zbadania cech strukturalnych i ewentualnie zaznaczenia planety i jej satelitów.
