V1247 Oriona to młoda gorąca gwiazda, wokół której koncentruje się dynamiczny pył i pierścień gazowy. Dysk można rozpatrywać w dwóch częściach: centralnej i drobniejszej strukturze półksiężyca
Naukowcy postanowili spojrzeć na poszukiwania nowych planet. Młode gwiazdy zaczynają swoje istnienie w ogromnym dysku pyłu i gazu, który ostatecznie rozprasza się lub cząstki łączą się w planety i asteroidy.
Jednak naukowcy próbują zrozumieć, w jaki sposób te elementy potrafią się łączyć i tworzyć ciała o parametrach asteroid. Jednym z powodów jest to, że przeciąganie dysku powoduje, że cząstki zbliżają się do gwiazdy, co niszczy strukturę (dryf radialny).
W nowym badaniu naukowcy wykorzystali teleskopy o dużej mocy do badania V1247 Oriona. Zespół dokładnie zbadał otaczający go dysk pyłowy: centralny zwarty pierścień i słaby zewnętrzny półksiężyc. Uważa się, że obszar pomiędzy pierścieniem a półksiężycem (ciemny pas) jest tworzony przez młodą planetę obracającą się wzdłuż jej ścieżki. Te obszary wysokiego ciśnienia mogą działać jako bariery ochronne wokół planet, przyciągając cząstki milionów lat.
ALMA po raz pierwszy pozwoliło nam rozważyć złożoną strukturę takiego wiru. Półksiężyc pełni rolę najeźdźcy pyłu. Potwierdza to wczesne udostępnianie komputera, przewidując, że pułapki pyłowe powinny pojawić się na zewnętrznych i wewnętrznych krawędziach dysku. Obecność tych pułapek wypełnia luki w teorii formacji planetarnej i wyjaśnia, w jaki sposób cząstki dryfują do centralnej gwiazdy i są niszczone, zanim wyrosną na duże ciała.
