Kosmiczny teleskop Huby NASA jest klasycznym przykładem samotnego pracownika, który nie jest przyzwyczajony do korzystania z pomocy swoich niebieskich obiektów. Ale w celu wydobycia określonego obrazu musiał współpracować z niesamowitym zjawiskiem kosmicznym - soczewkowaniem grawitacyjnym.
Efekt ten jest wywoływany, gdy efekt grawitacji masywnego obiektu, takiego jak gromada galaktyk w centrum zdjęcia, jest tak ogromny, że zniekształca otaczającą przestrzeń, powodując ruch światła wzdłuż wygiętych linii. Masywny obiekt zaczyna funkcjonować jako klasyczne szkło powiększające, które wygina i wzmacnia światło poruszające się z bardziej odległych galaktyk. W szczególnym przypadku gromada galaktyk SDSS J0915 + 3826 została wykorzystana do badania procesu narodzin gwiazd w galaktykach znajdujących się w odległości 11,5 miliarda lat. Galaktyki te pojawiły się na wczesnym etapie życia wszechświata, więc dla astronomów wyglądają jak rzadkie spojrzenie na początek przestrzeni. Pomimo odległości efekty soczewkowania z SDSS J0915 + 3826 pozwoliły nam określić rozmiar, poziom jasności, prędkość narodzin gwiazd i populacje gwiazd poszczególnych gromad w tych galaktykach. To niezwykle ważne osiągnięcie!
