10-letnia obserwacja kosmicznego teleskopu NASA Fermi była w stanie potwierdzić obecność 2-letniego cyklu jasności w blazarowym promieniowaniu gamma. Jest to galaktyka aktywowana przez supermasywną czarną dziurę. Jest to pierwszy przypadek podobnego potwierdzenia okresu gamma. Okres promieniowania gamma obserwuje się również w innych pasmach fal, wśród których jest światło widzialne, a dodatkowe dane rentgenowskie i radiowe wskazują podobne piki jasności.
Część substancji wprowadzanej do blazaru PG 1553 + 113 tworzy strumień cząstek, które uwalniają promienie gamma. Jest to najwyższa energia światła, skierowana niemal bezpośrednio na Ziemię. Ten wynik został osiągnięty dzięki 10-letniemu ciągłemu monitorowaniu w teleskopie Fermi LAT. Początkowo naukowcy dostrzegli wskazówkę okresowej modulacji w 2014 r., Kiedy przygotowali szczegółową analizę danych. Teraz zespół z pewnością stwierdza, że długoterminowe zachowanie jest realne. Para supermasywnych czarnych dziur w sercu Blazara jest najbardziej kuszącą okazją. W tym przypadku jeden z nich emituje promienie gamma w strumieniu, którego kierunek „pęcznieje” z powodu kontaktu z pobliską czarną dziurą. Dzięki temu PG 1553 + 113 stanie się przyszłym celem dla kosmicznego detektora grawitacyjnego, takiego jak interferometr laserowy ESA LISA, który ma zostać uruchomiony w latach 30. XX wieku, lub gigantyczny radioteleskop SKA, który jest budowany w RPA i Australii.
Naukowcy nie zaprzeczają, że mogą istnieć inne interpretacje, które wyjaśnią cykliczną emisję. Na przykład okresowe niestabilności mogą istnieć na dysku materii krążącym wokół pojedynczej supermasywnej czarnej dziury, inaczej mówimy o ogólnych efektach relatywistycznych prowadzących do precesji promieniowania gamma
