Korzystając z długiej interferometrii bazowej (VLBI), naukowcy badali topologię pola magnetycznego Blazer 3C 279, ujawniając obecność wielu obszarów promieniowania gamma.
Blazary należą do dużej grupy aktywnych galaktyk z aktywnymi jądrami i są uważane za najliczniejsze nie galaktyczne źródła promieniowania gamma. Ich charakterystycznymi cechami są relatywistyczne dżety skierowane niemal dokładnie w kierunku Ziemi. Oznacza to, że blazary są postrzegane jako silniki o wysokiej energii, służące jako naturalne laboratoria do badania akceleracji cząstek, relatywistycznych procesów plazmy, dynamiki pola magnetycznego i fizyki czarnych dziur.
Kosmiczny teleskop Fermi NASA jest ważnym narzędziem do badania blazarów. Jest wyposażony w duży teleskop (LAT), który pozwala wykrywać fotony o energii od 20 milionów do 300 miliardów elektronowoltów. Do tej pory Fermi był w stanie znaleźć ponad 1600 blazarów.
Naukowcy z Goddard Space Flight Center przeanalizowali dane z teleskopu LAT i amerykańskiej tablicy VLBA, aby zbadać 3C 279. Obiekt żyje w konstelacji Virgo i jest jednym z najjaśniejszych zmiennych źródeł promieniowania gamma obserwowanych przez Fermi.
Wizualizacja polaryzacji interferometrii radiowej o wysokiej częstotliwości (VLBI) pomogła zbadać topologię pola magnetycznego zwartych regionów wysokoenergetycznych w blazarach. W 3C 279 znaleziono kilka obszarów promieniowania gamma. Od listopada 2013 r. Do sierpnia 2014 r. W Blazar zarejestrowano sześć błysków gamma. Naukowcy zbadali także zmiany morfologiczne w strumieniu obiektu.
Obraz kompozytowy 3C 279. Kontury pokazują ogólną intensywność, a gama kolorów wyświetla strzał ze spolaryzowaną intensywnością. Segmenty linii - kierunek EVPA
Okazało się, że emisja nowego komponentu (NC2) w okresie pierwszych trzech rozbłysków gamma wskazuje, że jądro jest możliwym miejscem dla promieniowania wysokoenergetycznego. Dodatkowo, opóźnienie między trzema ostatnimi błyskami i uwolnieniem nowego komponentu (NC3) wskazuje, że emisje o wysokiej energii znajdują się powyżej rdzenia 43 GHz (bliżej czarnej dziury).
Odkrycia mówią o wielu miejscach rozpraszania wysokoenergetycznych w 3C 279. Ponadto VLBI jest najbardziej obiecującą metodą badania obszarów rozpraszania wysokoenergetycznego. Naukowcy dodali jednak, że potrzeba więcej obserwacji, aby w pełni zrozumieć te cechy i mechanizmy, które za nimi stoją.
