Satelita Pandory Saturna
Księżycowa rodzina Saturna obejmuje 62 satelity, ale najnowsze badania skupiły się na 5 małych przedstawicielach: Pan, Daphnis, Atlas, Pandora i Epimetheus. Naukowcy byli zainteresowani nie tylko ich pochodzeniem, ale także różnorodnością kolorów.
Jak pojawiły się satelity?
Misja Cassini zakończyła się w 2017 r. Triumfalnym zanurzeniem statku kosmicznego w atmosferze Saturna, ale naukowcy nadal badają ogromną bazę danych. Najnowsze odkrycia dotyczyły konkretnych pięciu małych „pierścieniowych” satelitów. Wszystko wskazuje na to, że księżyce te powstały z pierścieni planety. Interesujące jest również to, że same pierścienie najprawdopodobniej pojawiły się wcześniej w zmiażdżonych satelitach.
Półkula atlasu (od północy w górę) w skali 1 km na piksel; 250 km na piksel ze średnich szerokości południowych
Analiza danych sondy Cassiniego wykazała, że te pierścieniowe satelity odznaczają się niskim poziomem gęstości, co oznacza, że zostały utworzone z delikatnie zderzającego się (bez zgniecenia) i klejącego materiału pierścieniowego. Następnie te małe dzieci musiały przejść wiele czynności, ponieważ na powierzchni widoczne są pęknięcia spowodowane kontaktami pływowymi z planetą (księżyce są pod wpływem Saturna i większych satelitów, dzięki czemu zostały ogrzane i zdeformowane).
Co wskazują kolory?
Ciekawym znaleziskiem była różnorodność kolorów małych satelitów. Naukowcy uważają, że na kolor silnie wpływa odległość od planety. I to po raz kolejny potwierdza ideę, że księżyce te zbierają materiał z pierścieni, w których się znajdują.
Cassini schwytał satelitę Epimetheus w odległości 116 km w 2015 roku. Jeden z obrazów najwyższej jakości
Pan stał się najbardziej czerwony, a Epimeteus okazał się najbardziej niebieski. Uważa się, że czerwony kolor powstaje z powodu bliskości gęstych głównych pierścieni Saturna, wzbogaconych materiałem organicznym i żelazem, ale niebieski pokazuje lód wodny odległego pierścienia (materiał jest uzupełniany strumieniami z Enceladusa).
Postscript
Naukowcy są przekonani, że satelity są stale uzupełniane materiałem pierścieni (proces ten nie jest przerywany). Co ciekawe, zbiór gruzu pierścieniowego można przypisać obecności „spódnic” na równikach satelitów Atlas i Pan. Ostateczne wnioski wskazują, że małe satelity Saturna są pozostałym materiałem dużego destrukcyjnego zdarzenia, które spowodowało utworzenie pierścieni. Mógł zmierzyć się z wczesnymi dużymi księżycami lub czymś ogromnym uderzył w Saturna.
