Po pojawieniu się gwiazdopodobnych fragmentów gwiazdy nieco wcześniej w tym miesiącu, nakręcili wiele raportów, w których wyrażono różne przyczyny tego zjawiska, a przyczyna „pozaziemskiej inteligencji” brzmiała najczęściej. Oficjalne badanie sugeruje, że były to tylko fragmenty komety, które powodowały dziwne zaciemnienia i plamy w teleskopie Keplera w 2011 i 2013 roku.
Wiadomości w rzeczywistości nie są tak niespodziewane. Astronomowie uważają to za najbardziej powszechne zjawisko komety. Projekt SETI próbował już przeprowadzić pewne eksperymenty przy użyciu anteny radiowej, ale nie można było wykryć żadnych sygnałów. Jednak naukowcy dodają, że dłuższe eksperymenty mogą pozwolić na uzyskanie przynajmniej niektórych danych z teleskopu kosmicznego Spitzera.
Sonda Kepler skanuje gwiazdy, aby znaleźć nawet najmniejsze ślady innych planet. Ale najczęściej urządzenie robi błędny obraz oświecenia i zaciemnienia, co znacznie komplikuje pracę astronomów. Prowadzi to do spekulacji i łączenia wszystkich fragmentów materiału komet, asteroid i planet.
Spitzer jest przydatny, ponieważ patrzy na Wszechświat w świetle podczerwonym. Jest to idealny zestaw długości fal do obserwacji asteroidy. Kosmiczny pył odbija się w podczerwieni. Zespół badawczy natychmiast wykorzystał dane z NASA Survey Explorer. W rezultacie stwierdzono, że „wrażliwy” Spitzer nie był tak czuły, ponieważ nie widział niczego w podczerwieni. Dlatego wiele obiektów najprawdopodobniej przepłynęło obok nich. Jednak niektóre z nich były „zimne”, czyli pokryte lodem. Czy to możliwe? Prawdopodobnie
„Może wiele fragmentów kometarnych poruszających się wzdłuż pewnej długiej trajektorii wokół gwiazdy jest tak zamrożonych, że nigdy nie będzie ich widać na naszych urządzeniach”, napisała NASA w komunikacie prasowym o badaniu. „Misją misji jest badanie stad, zwłaszcza dużych komet, które nie zostały zidentyfikowane w odległym 2011 roku. Już w 2013 roku sytuacja się poprawiła, niektóre rodziny komet zaczęły blokować światło podczerwone mniej i były w stanie je wykryć.
Badanie, prowadzone przez Massimo Marengo z University of Iowa, zostało przyjęte do publikacji w Astrophysical Journal Letters.
