Naukowcy uważają, że w widzialnym wszechświecie jest przynajmniej gwiazda septylionowa (jedna z 24 zerami). Logiczne jest założenie, że przy tak wielu jasnych obiektach nocne niebo powinno świecić. Jednak pozostaje ciemna. Dlaczego
Początkowo pytanie to było nadal zainteresowane astronomem Jean-Philippe Louis de Shezo w 1744 roku, ale w historii pamiętano go jako paradoks Olbersa (paradoks fotometryczny). Został nazwany na cześć Heinricha Olbersa, który w 1823 roku zwrócił uwagę na ten temat.
Ten paradoks składa się z warunku: jeśli Wszechświat byłby wystarczająco duży, aby każda linia widzenia kończyła się gwiazdą, był nieskończenie stary, statyczny i nie rozszerzał się, całe nocne niebo powinno być tak jasne jak powierzchnia słoneczna. Ale nie dzieje się tak z prostego powodu - Wszechświat nie spełnia wszystkich warunków. To krótka odpowiedź na pytanie.
Uważa się, że w 1901 roku paradoks został rozstrzygnięty przez Williama Thompsona (Lord Kelvin), który opierał się na uniwersalnym wieku i skończoności prędkości światła. Ale mówią, że pierwszą wskazówkę przedstawił słynny pisarz Edgar Poe w swoim wierszu „Eureka”, opublikowanym w 1848 roku. W rzeczywistości Poe zasugerował, że Wszechświat nie jest jeszcze wystarczająco stary, aby wypełnić niebo światłem. Uważał, że przestrzeń kosmiczna może być nieskończona, ale światło porusza się z pewną prędkością i nie udało się jeszcze dotrzeć do nas ze wszystkich zakątków Wszechświata.
Jego wiersz jest dziedzictwem literackim, więc nie został wzięty pod uwagę przez naukowców. Jednak wyniki są bliskie naukowym. Na przykład profesor Jay M. Pasachoff mówi:
„Kiedy zagłębiamy się we wszechświat, widzimy 12 miliardów lat temu. Kiedy kosmos miał kilka miliardów lat, po prostu nie mieliśmy na co patrzeć. Wtedy głównym rozwiązaniem paradoksu Olbersa jest to, że Wszechświat nie jest tak stary, że gwiazdy i galaktyki mogą wypełnić nasz przegląd. ”
Anil Chandra Seth, adiunkt fizyki i astronomii na University of Utah, dodaje:
„Istnieje kilka powodów, dla których niebo pozostaje ciemne. Faktem jest, że Wszechświat rozszerza się i ma skończony wiek. Oznacza to, że nie jesteśmy w stanie zobaczyć nieskończenie daleko galaktyk (nawet jeśli przestrzeń jest nieskończona). Ponadto ekspansja Wszechświata sugeruje, że światło traci energię podczas przemieszczania się przez tak duże odległości ”.
Seth mówi również, że część światła emitowanego przez wszystkie gwiazdy jest pochłaniana przez pył międzygwiezdny w Drodze Mlecznej:
„Gdyby nie kurz, nasza galaktyka wydawała się znacznie jaśniejsza”.
Ale jest inny powód. Faktem jest, że nasze oczy są niewrażliwe na długości fal światła, które docierają do planety z najbardziej odległych gwiazd. Ponieważ gwiazdy te szybko oddalają się od nas (z powodu ekspansji Wszechświata), ich światło „przesuwa się na czerwono” na dłuższe fale. Co ciekawe, obserwując przestrzeń w specjalnych urządzeniach, które wychwytują długie fale, niebo wydaje się znacznie jaśniejsze.
