W odległości 160000 lat świetlnych jasna Mgławica Tarantula jest domem najbardziej imponującej cechy Wielkiego Obłoku Magellana. Zdjęcie zostało zrobione przez Bardzo Duży Teleskop w Obserwatorium Paranal (Chile) i wyświetla to miejsce szczegółowo, ukazując kosmiczny krajobraz gromad gwiazdowych, chmur gazowych i rozproszonych pozostałości wybuchów supernowych.
Wykorzystując możliwości Bardzo Dużego Teleskopu w Obserwatorium Paranal (Chile), naukowcy uzyskali szczegółową migawkę Mgławicy Tarantula, a także jej liczne sąsiednie mgławice i gromady gwiazd. Ta mgławica jest uważana za najjaśniejszą i najbardziej energetyczną strefę narodzin gwiazd w Lokalnej Grupie Galaktyk.
Mgławica Tarantula (powyżej) rozciąga się na ponad 1000 lat świetlnych i znajduje się na terytorium konstelacji Złotej Ryby. Część Wielkiego Obłoku Magellana, galaktyki karłowatej o długości 14 000 lat świetlnych.
W sercu mgławicy leży wielkoskalowa gromada gwiazd NGC 2070. Jest to obszar błysku, w którym gęsty rdzeń R136 zawiera jedną z najbardziej masywnych i jasnych gwiazd. Jasny blask samej Mgławicy Tarantula został po raz pierwszy zarejestrowany w 1751 r. Przez Nicolasa Louisa de Lacaille'a. Istnieje również gromada gwiazd Hodge 301 - znacznie starsza i mająca co najmniej 40 gwiazd eksplodujących jako supernowe. Jednym z przykładów jest SNR N157B, pokrywający otwartą gromadę gwiazd NGC 2060. Po raz pierwszy został odkryty przez Johna Herschela w 1836 r. Przy użyciu teleskopu reflektorowego 18,6 cala na Przylądku Dobrej Nadziei (RPA). Słynna supernowa SN 1987A znajduje się w prawym dolnym rogu mgławicy.
Poruszając się w lewo, zauważysz jasną otwartą gromadę gwiazdową NGC 2100, wyświetlającą jasną koncentrację niebieskich gwiazd otoczonych czerwonymi. W 1826 r. Klaster znalazł Jamesa Dunlopa, pracującego w Australii z domowym 9-calowym teleskopem odbijającym.
W centrum znajduje się gromada gwiazd i mgławica emisyjna NGC 2074, znaleziona przez Johna Herschela. Jeśli przyjrzysz się uważnie, zobaczysz olbrzymi układ pyłu, przypominający konika morskiego. Kolumny te obejmują około 20 lat świetlnych. Przez miliony lat struktura zniknie, ponieważ wiatry gwiazd odkurzą kolumny.
Obraz został uzyskany dzięki 256-megapikselowemu aparatowi OmegaCAM Very Large Telescope.
