Kosmiczny teleskop NASA Spitzer został uruchomiony 10 lat temu i od tego czasu podniósł kurtynę podczerwieni kosmosu. Misja współpracowała z innymi „wielkimi obserwatoriami” NASA Hubble'em i Chandrą, aby uchwycić galaktyki, pył międzygwiezdny, ogon komet i planety Układu Słonecznego. Ale najbardziej żywe fotografie wykonane z teleskopu orbitalnego zostały zrobione za pomocą mgławic. Pozostałości supernowej, obszary gwiazdotwórcze i mgławice planetarne należą do najbardziej znanych obiektów uchwyconych przez teleskop Spitzera. Aby uczcić dziesięć lat spędzonych w kosmosie za pomocą teleskopu, V-kosmose.com przedstawia twoją uwagę wybór najbardziej niesamowitych mgławic! Ciesz się oglądaniem.
Przede wszystkim oferujemy ci Mgławicę Ślimak. Ta mgławica planetarna, która znajduje się około 700 lat świetlnych od Ziemi. Mgławica planetarna jest pozostałością po agonii czerwonego olbrzyma - wszystko, co z niej zostało, to biały karzeł w środku, otoczony pyłem komety.
Spitzer często współpracuje z innymi teleskopami kosmicznymi. Ta pozostałość RCW 86 została przechwycona za pomocą statku kosmicznego Spitzer, Wise i Chandra (Spitzer, WISE i Chandra).
Patrząc w głąb mgławicy gwiazdotwórczej Messiera 78, Spitzer widzi nowo narodzone gwiazdy w zakresie podczerwieni, otoczone chłodną mgłą gazu i pyłu.
Zielony świecący pierścień mgławicy RCW 120 jest utworzony przez małe plamki tak zwanych wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych. Bańka powstaje pod wpływem silnych wiatrów gwiezdnych emanujących z centralnej masywnej gwiazdy typu O.
Spitzer zagląda do Mgławicy Oriona, obserwując promieniowanie podczerwone generowane przez całą fabrykę gwiazd.
W 1054 roku gwiazda eksplodowała jako supernowa. Dzisiaj teleskop Spitzera, z pomocą innych „wielkich obserwatoriów” (Hubble i Chandra), był w stanie uchwycić obraz mgławicy, która pozostała po wybuchu. Mgławica Krab to chmura gazu i pyłu z wirującym pulsarem w centrum.
Ten obraz pozostałej części supernowej Tycho uzyskano za pomocą teleskopu Spitzera w zakresie podczerwieni) i Chandry (promienie X). Potężna fala uderzeniowa supernowej jest widoczna w postaci niebieskiej powłoki emitującej promieniowanie rentgenowskie.
W rejonie formowania gwiazd w RCW 49 można zobaczyć ponad 2200 nowonarodzonych gwiazd 49.
Mały Obłok Magellana imponuje wspaniałością gwiazd i chmur pyłu i gazu. Połączone obserwacje Spitzera, Chandry i Hubble'a zwracają naszą uwagę na złożoną naturę tej mgławicy.
Gigantyczna gwiazda Zeta Ophiuchus jest przyczyną silnych gwiazdowych wiatrów w przestrzeni kosmicznej, tworząc imponującą falę uderzeniową w ośrodku międzygwiezdnym.
