Fani telewizyjnej gry „Game of Thrones” zauważyli wiele niezwykłych faktów. Nie będziemy wchodzić w szczegóły tego, kto umiera, a kto nie, ale wystarczy powiedzieć, że żaden z głównych bohaterów nie przeżył. Czasami wydaje się, że ludzie zostali ocaleni tylko przez magię. Wystarczy przypomnieć notoryczne wydarzenie, kiedy trzy młode smoki wykluły się z jaj, podgrzane w stosie pogrzebowym.
Naukowe znaczenie „Gry o tron”
Ale czy naprawdę istnieje astronomiczna historia, starannie ukryta za zasłoną magii, obrazami smoków i okrzykami zbliżania się zimy? David Beers wierzy, że tak jest. Współzałożyciel „Brimstone Audio” (firmy zajmującej się efektami gitarowymi) jest zapalonym czytelnikiem fantasy. Zaczął czytać i ponownie czytać „Game of Thrones” na krótko przed rozpoczęciem serialu telewizyjnego w 2011 roku. I tylko w ciągu ostatnich czterech miesięcy zauważył astronomiczne związki w historii.
Teoria piwa jest bardzo długa. W skrócie twierdzi, że: około 10 000 lat przed wydarzeniami opisanymi w „Grze o tron” ogromna kometa przetoczyła się przez planetę i eksplodowała pod wpływem siły grawitacji. Duży fragment uderzył w jeden z dwóch księżyców naszej planety, w wyniku czego eksplodował. Następnie szczątki z kolizji spadły na planetę i wywołały zjawisko znane fanom serii „Długa noc”, kiedy Inni (lodowe demony) zabili prawie wszystkich mieszkańców. Druga połowa komety, według Beersa, przeleciała nad naszym światem jako „Czerwona Kometa” (w niektórych seriach jest często określana jako rodzaj omenu).
„Cała ta niebieska opowieść została zręcznie ukryta przez mity i legendy książek - jedną z historii o tym, jak Księżyc zbyt mocno zbliżył się do Słońca, złamał, a na świecie pojawiły się smoki” - powiedział Discovery News. „Smoki w tym przypadku są płonącymi meteorytami, które dostają się do atmosfery po zniszczeniu księżyca”. Aby dowiedzieć się, jak prawdziwa jest taka historia, Discovery News zwróciło się do Russella Daytrika, absolwenta Uniwersytetu w Waszyngtonie, który wcześniej wspomniał o „Grze o tron”, planetach i astronomii w pobliskim wydarzeniu „Astronomy on Tap”. Daytrik powiedział, że siła kosmicznego zderzenia nie wystarczyłaby komecie do zniszczenia księżyca (ponieważ mały obiekt rozbił się na znacznie większe ciało niebieskie). Co więcej, biorąc pod uwagę dynamikę nieba, jest mało prawdopodobne, że pozostały fragment komety spadnie w prawie to samo miejsce.
Jednak inne części jego teorii można wyjaśnić za pomocą astronomii. Na przykład „Długa noc” jest podobna w opisie do incydentu, kiedy duży obiekt (na przykład kometa lub meteoryt) uderzył w ziemię, niszcząc dinozaury. Przypuszczalnie stało się to około 65 milionów lat temu. Jeśli chodzi o czas trwania długiej nocy, pył może pozostać w atmosferze przez kilka lat. Mówi, że być może duże fragmenty spadły po kilku latach, a następnie nastąpiło kilka krótszych okresów zimowych.
„Gruz z księżyca i komety miały uderzyć w planetę w postaci meteorytów. Przypuszczalnie przynajmniej niektóre z tych meteorytów miały ogromne rozmiary (bardzo małe meteoryty palą się w atmosferze) - wysłał do Discovery News.
„Te duże fragmenty mogą radykalnie zmienić klimat - najpierw atmosfera się rozgrzała, potem zaczęły się pożary lasów, powstały pyły, mgła i sadza (z pożarów). W atmosferze może pojawić się coś w rodzaju „ciemnienia nieba”, gdy światło słoneczne odbija się od mgły i zaczyna się długi okres (nawet lata) globalnego chłodzenia - analogicznie do zimy nuklearnej lub wulkanicznej. ” Czy takie konsekwencje wyjaśniają długie zimy w „Grze o tron”? Daytrik jest sceptyczny, ponieważ fragmenty najprawdopodobniej padały w różnych momentach. W tej opowieści bohaterowie wierzą, że po długiej zimie następuje długa zima, a zmiana roku jest czymś regularnym. (Ten temat został poruszony w eseju April Fool na temat Arxiv kilka lat temu).
Daytrick dodał również, że jedną z mocnych stron „Gry o tron” jest możliwość zainteresowania czytelników tym, co wcześniej mogło być obojętne. Wśród wszystkich teorii astronomicznych wyróżnia on teorię Beersa osobno.
„To jedna z najciekawszych i oczywiście najbardziej mistycznych teorii, jakie spotkałem na temat astronomicznego znaczenia w grze o tron” - napisał. „Podziwiam dbałość Davida o szczegóły i jego umiejętność znajdowania relacji między tekstem a rzeczywistym światem mitologii i symboli (chociaż nie mam pojęcia, czy George R. R. Martin naprawdę próbował narysować takie podobieństwa)”
Byrs dodał, że z jego punktu widzenia Martin był bardzo inteligentny w budowaniu swojej mitologii. Nawiasem mówiąc, to właśnie mitologia spowodowała zainteresowanie Beers astronomią (hobby amatorskim). Teraz dokładnie odczytuje serię, aby przeanalizować wszystkie możliwe metafory astronomiczne, które zamierza natychmiast udostępnić na forach fanów.
