W rzeczywistości rodzą się ze śmierci, są uważani za niesamowicie pięknych i szybko umierają. Mgławice planetarne interesują nie tylko naukowców, ale także wszystkich, którzy lubią podziwiać piękne formacje kosmiczne.
Co to jest?
Słowo „mgławica” po łacinie oznacza „chmura”, która najlepiej odzwierciedla naturę tego niebieskiego obiektu. W rzeczywistości mówimy o zjonizowanej osłonie gazu otaczającej gwiazdę ukrywającą się w środku.
Kiedy czerwony olbrzym lub nadolbrzym (masywnością - 0,8–8 słonecznych) osiągnie punkt krytyczny, przekształca się (umiera) w białego karła . Jest to naturalny etap ewolucji tego gwiezdnego typu. W rezultacie zewnętrzne warstwy pęcznieją i są wrzucane w przestrzeń. Biały karzeł (gwiezdne zwłoki) pozostaje w centrum, a wokół niego znajduje się piękna chmura materiału.
Dla Wszechświata jest to ważny proces, ponieważ w kosmosie istnieje ogromna ilość ciężkich elementów stworzonych przez poprzednią gwiazdę. Jeśli naukowcy są zainteresowani ich wkładem w uniwersalną ewolucję, to zwykli ludzie są przyciągani przez spektakularny wygląd.
Te niesamowite obiekty tworzą niesamowite kształty. Wiele z nich jest wykonanych w postaci sfer, podczas gdy inne demonstrują upiorne stworzenia, takie jak gigantyczne pająki lub sowieckie oczy. Nadal trudno jest zrozumieć, dlaczego powstają te „wątki”, ale być może dzięki kontaktowi wiatru gwiezdnego z polem magnetycznym i ośrodkiem międzygwiezdnym.
Brak połączenia z planetami
Dlaczego właśnie „planetarny”? Znajdujemy powiązanie w historii wykrywania i badania tych obiektów. Są to tępe formacje, więc będziesz musiał zaopatrzyć się w teleskop do obserwacji. Pierwszą znalezioną mgławicą planetarną była Mgławica Hantle w 1764 roku. Znaleziono ją na terytorium konstelacji Chanterelle Charles Messier. Messier jest interesującym odkrywcą niebiańskim. Faktem jest, że jego słynny katalog został pierwotnie stworzony, aby ludzie nie pomylili komet z innymi ciałami kosmicznymi. W ten sposób udało mu się zarejestrować aż 110 obiektów, wśród których są mgławice planetarne.
Lekkie zamieszanie w w 1784 zostało stworzone przez astronoma William Herschel. Trzy lata wcześniej udało mu się znaleźć Urana. Kiedy odkrył pierwszą mgławicę planetarną ze względu na swój kulisty kształt, przypominający dysk Urana, stworzył oddzielną kategorię. Pomimo niedokładności wyświetlania natury, termin „mgławica planetarna” został naprawiony i jest nadal używany.
Najpiękniejsza mgławica planetarna
Dzięki ostrej wizji teleskopu kosmicznego Hubble udało nam się znaleźć ogromną różnorodność pięknych ciał niebieskich. Spójrzmy na piątkę najbardziej atrakcyjną.
- Mgławica Motyl ( NGC 6302)
Czasami nazywany jest także Mgławicą Żuczek. Odnosi się do typu bipolarnego z dwoma wyraźnie widocznymi ostrzami (przypominają skrzydła i są wyciągane na długość 3 lat świetlnych). Żyje w gwiazdozbiorze Skorpiona w odległości 3800 lat świetlnych od nas.
- Mgławica Czerwony pająk ( NGC 6537)
Są tu również dwa czyste płatki, ale cała struktura przypomina przerażającego pająka. Jest odległe o 3000 lat świetlnych i konieczne jest przeszukanie w gwiazdozbiorze Strzelca Uważa się, że dzięki swemu kształtowi mgławica jest spowodowana obecnością obiektu w pobliżu głównego karła, ale jak dotąd nie było możliwe potwierdzenie tej teorii.
- Mgławica Ślimak ( NGC 7293)
Musisz szukać w odległości 695 lat świetlnych w gwiazdozbiorze Wodnika. Jest to jedna z najbliższych i najjaśniejszych mgławic na naszej planecie, dlatego jest wymieniona w priorytetach poszukiwań astronomów amatorów (do przeglądu potrzebne będą tylko lornetki). Z łatwością rozpoznasz go po jego zielonkawym kolorze. - Mgławica Klepsydra
Wyszukaj odległość 8000 lat świetlnych w gwiazdozbiorze Latającym. Nazwa odzwierciedla jego wygląd, ponieważ dwie formacje pierścieniowe przypominają mechanizm klepsydry. W środku znajduje się kolejny jasny pierścień. Forma jest dziwna, więc podejrzewają obecność gwiezdnego satelity.
- Mgławica Eskimosi ( NGC 2392)
Do obserwacji potrzebny będzie duży teleskop. Poszukaj konstelacji Gemini w odległości 2870 lat świetlnych. Pierwszy materiał, gwiazda słoneczna, został wydany 10 000 lat temu. Kształt jest reprezentowany przez dwa eliptyczne elementy zachodzące na siebie.
Postscript
Tak, te formacje uderzają we własne piękno. Niestety, w ramach astronomii umierają dość szybko. Zwykle ich życie obejmuje tylko kilkadziesiąt tysięcy lat (ale gwiazdy żyją miliardy lat). W Drodze Mlecznej jest około 1500 mgławic planetarnych. Ale jeśli weźmiemy pod uwagę, że widzimy tylko światło, które do nas dotarło, wielu z nich już dawno się rozproszyło.
