To zjawisko, które w niedalekiej przyszłości można nazwać „bramą chmurową”, zaczęło się od e-maili omawiających strukturę chmury w mglistej atmosferze Plutona, na podstawie artykułu opublikowanego 4 marca w czasopiśmie New Scientist („New Scientist” ).
Powyższy rysunek pokazuje obszary obrazu dołączone do listu wysłanego przez naukowca Johna Spencera z Południowo-Zachodniego Instytutu Badawczego, w którym zauważył on w szczególności jasne obszary w atmosferze Plutona w obrazie uzyskanym ze stacji New Horizons.
„Pierwszy obraz pokazuje niezwykle jasną mgiełkę na niskiej wysokości na południowo-wschodnim satelicie po lewej stronie. Dyskretną, rozmytą chmurę można zobaczyć po prawej stronie na tle nasłonecznionej powierzchni nad Kroon Macula (myślę) - pisze Spencer.
Po tym, jak New Horizons przeleciały wokół Plutona w lipcu 2015 r., Szybko zidentyfikowano złożoną atmosferę Plutona, zawierającą warstwy mgły o niebieskim zabarwieniu, poszczególne chmury nadal pozostają nierozwiązane. Sytuację można zmienić dzięki danym o wysokiej rozdzielczości, które nadal płyną na Ziemię z wciąż poruszającego się statku kosmicznego (obecnie jest to 1,9 a. E lub około 180 milionów mil, wykonane z Plutona). W przeciwieństwie do chmur na Ziemi, chmura Plutona nie będzie się składać z wody. Prawdopodobnie powstają z cząstek lodu azotowego wraz z metanem i innymi związkami.
Chmury różnią się od zamglenia (zamglenia) tym, że mgła jest bardzo rozproszona i ma szeroką zawiesinę cząstek, podczas gdy chmury są bardziej skoncentrowane i regionalne, a co do zasady znacznie mniej trwałe.
Jeśli tak, to po raz pierwszy będziemy mogli potwierdzić faktyczną obecność chmur na Plutonie. Chociaż oficjalne potwierdzenia lub wyniki nie zostały jeszcze ogłoszone lub opublikowane przez zespoły NASA lub New Horizons.
