Być może, kiedy Czerwona Planeta ochłodziła się i stwardniała, została otoczona gęstą i parującą atmosferą. Taka kąpiel mogłaby tworzyć złogi gliny.
Naukowcy z Brown University przedstawili nowy scenariusz tworzenia starożytnych marsjańskich minerałów podobnych do gliny, które mogą zmienić wczesną historię Czerwonej Planety.
Na powierzchni Marsa znajdują się tysiące starożytnych wychodni krzemianów warstwowych. Glina powstaje w wyniku kontaktu wody i skały wulkanicznej. Z tego powodu wielu podejrzewa, że w pewnym momencie historii Marsa powinny istnieć stabilne wody powierzchniowe, podziemne lub aktywne systemy hydrotermalne. Jednak nowe badania sugerują, że glina pojawiła się podczas tworzenia skorupy planetarnej, to znaczy na długo przed tym, jak woda zaczęła płynąć wokół planety.
Scenariusz został opracowany na podstawie eksperymentów laboratoryjnych i modeli komputerowych. We wczesnym Układzie Słonecznym skaliste planety były pokryte stopionymi oceanami magmy. W miarę stygnięcia i stwardnienia woda i inne lotne substancje odgazowały na powierzchni, tworząc gęstą i parującą warstwę atmosferyczną. Wilgoć i ciepło z takiej wysokociśnieniowej łaźni parowej przekształciły utwardzoną powierzchnię w glinę. Nierównomierny rozkład można wyjaśnić późniejszym atakiem meteorytowym i aktywnością wulkaniczną. Ten scenariusz nie wymaga ciepłego i wilgotnego klimatu ani stabilnego systemu hydrotermalnego w starożytnym Marsie. Współczesne modele mówią, że w czasach dojrzewania marsjańskiego wskaźnik temperatury rzadko wzrastał powyżej 0.
Oczywiście istnieją warianty z wietrzeniem powierzchni i innymi rodzajami zmian, ale tylko ten scenariusz najprawdopodobniej wyjaśnia szeroki rozkład gliny na całej planecie.
Aby wykazać wiarygodność mechanizmu, naukowcy zsyntetyzowali próbki skał odpowiadające składowi bazaltu marsjańskiego. Następnie wykorzystali urządzenie wysokociśnieniowe do symulacji wymaganej temperatury i ciśnienia. Dwa tygodnie później sprawdzili zakres zmiany. Okazało się, że jest to istotne.
Artystyczne przedstawienie tego, jak Mars mógł dbać o formację: bogate w glinę krajobrazy (zielony i turkusowy) zmieszane z bazaltowymi skupiskami i stopionymi kamieniami (brązowy i czarny)
Atmosfera parowa może trwać 10 milionów lat i więcej. To wystarczyło, aby stworzyć 3 km gliny. Aby zrozumieć, jak ewoluowała ta warstwa gliny, konieczne było stworzenie specjalnego modelu i przyjrzenie się rozwojowi przez miliard lat przed nami. Wkrótce zauważalna stała się transformacja i podejście do współczesnego widoku. Eksperymenty laboratoryjne nie mogą w 100% potwierdzić tej opcji, ale wysunęły silną hipotezę, którą można przetestować w przyszłych misjach. Konieczne jest jedynie dostarczenie niezbędnych próbek na Ziemię.
Jeśli ten scenariusz jest prawidłowy, wówczas rozległe osady gliny mogą nadal pozostać pod powierzchnią. Osady te są w stanie wyjaśnić, dlaczego gęstość skorupy marsjańskiej jest mniejsza niż oczekiwana dla bazaltu. Ważne jest również, aby osady mogły służyć jako magazyn wód podziemnych. Teoria ma nadzieję potwierdzić wprowadzenie łazika Mars 2020.
