Wczesny ocean Arabii (niebieski lewy) wyglądałby tak w momencie jego powstania 4 miliardy lat temu na Marsie. Ale ocean Deuteronilus (3,6 miliarda lat temu) miał mniejszą linię brzegową. Oba współistniały z masywną wulkaniczną prowincją Farsis. Teraz nie ma wody, ponieważ może być częściowo częściowo pozostawiona w postaci zamrożonej pod powierzchnią i wyparowana w kosmos.
Nowy scenariusz próbuje wyjaśnić, jak rzekome marsjańskie oceany zostały stworzone i zniknęły w ciągu ostatnich 4 miliardów lat. Oznacza to, że pojawiły się kilkaset milionów lat wcześniej i nie były tak głębokie, jak im się wydawało.
Pomysł ten został wyrażony przez fizyków z University of California (Berkeley). Połączyli istnienie oceanów na początku historii Czerwonej Planety ze wzrostem największego systemu wulkanicznego, prowincji Farsid.
Wierzą, że wulkany mogą odgrywać ważną rolę w tworzeniu wilgotnych warunków na Marsie. Zwolennicy początkowej suchości Marsa mówią, że szacunki wielkości oceanicznej nie zgadzają się z ilością wody, którą można wydobyć z obszarów wiecznej zmarzliny i utraconych w przestrzeni. Nowy model zakłada, że oceany pojawiły się przed lub w tym samym czasie, co największa cecha wulkaniczna planety, Farsid. W tym czasie terytorium to było mniejsze i nie zniekształciło znacznie planety. Brak deformacji skorupy oznacza, że morza byłyby mniejsze i mogłyby pomieścić około połowy wody wcześniejszych szacunków. Najprawdopodobniej wulkany emitowały gazy do warstwy atmosferycznej, tworząc globalne ocieplenie lub efekt cieplarniany, a także stworzyły kanały, które pozwalają podwodnym wodom dotrzeć na powierzchnię i wypełnić północne równiny.
Po linii brzegowej.
Model uwzględnia również inny argument: szacowane linie brzegowe są nieregularne i różnią się wysokością na kilometr, chociaż powinny być na tym samym poziomie. Ta nieregularność może być wyjaśniona, jeśli pierwszy ocean zaczął tworzyć się 4 miliardy lat temu i istniał sporadycznie podczas pierwszego 20% wzrostu Farsida. To samo dotyczy drugiego oceanu Deuteronilus, który towarzyszył ostatniemu 17% wzrostowi obszaru wulkanicznego.
Prowincja Farsida rozciąga się na ponad 5000 km i ma jeden z największych wulkanów w naszym systemie. Ta objętość tworzy wybrzuszenie po przeciwnej stronie planety i zagłębienie między nimi. To wyjaśnia, dlaczego szacunki dotyczące wody są dwa razy wyższe niż nowe badania.
Nowa hipoteza zastępuje stare
11 lat temu próbowali wyjaśnić nieregularność linii brzegowej za pomocą innej teorii. Potem przyjęto, że Farsid był tak masywny, że zmusił marsjańską oś obrotu do przemieszczenia się o kilka tysięcy mil na południe, wyrzucając wybrzeża.
Ale dalsze badania wykazały, że Farsid pojawił się tylko 20 stopni nad równikiem. Nowa hipoteza wciąż wymaga potwierdzenia i bezpośrednich obserwacji linii brzegowych. InSight może pomóc rozwiązać ten problem. Start zaplanowano na maj. Naukowcy zamierzają zainstalować sejsmometr na powierzchni, aby zbadać wewnętrzną część planety i znaleźć zamrożone pozostałości starożytnego oceanu.
