Wewnątrz gazu w (niebieskich) włóknach łączących galaktyki (pomarańczowe) występują rzadkie obszary nienaruszonego gazu. Są to pozostałości Wielkiego Wybuchu, które zdołały wymrzeć z powodu wybuchowej śmierci gwiazd. Tutaj są uważane za okrągłe fale uderzeniowe wokół pomarańczowych kropek.
Chmura relikwii, osierocona po Wielkim Wybuchu, została odkryta przez astronomów za pomocą najpotężniejszego teleskopu optycznego na świecie, Obserwatorium Kecka (Hawaje). Jest to ważne odkrycie kosmicznej „skamieliny”, zdolne do lepszego zrozumienia, jak powstały pierwsze galaktyki we Wszechświecie.
Spójrz na niebo! Wszędzie, gdzie spojrzysz, cały gaz jest zanieczyszczony ciężkimi elementami z eksplodowanych gwiazd. Ale konkretna chmura wydaje się nietknięta 1,5 miliarda lat po Wielkim Wybuchu. Jeśli są jakieś ciężkie pierwiastki, powinny one pokrywać mniej niż 1/10000 proporcji na Słońcu. To jest niewiarygodnie małe i wskazuje, że mamy relikt Wielkiego Wybuchu. Do badania wykorzystano instrumenty ESI i HIRES do obserwacji widm kwazara za chmurą gazu. Kwazar emitujący jasne światło materii (wpada do supermasywnej czarnej dziury) stanowi źródło światła, w którym oglądane są widmowe cienie wodoru w chmurze gazowej.
To trzecia chmura skamieniałości znaleziona we wszechświecie. Pierwsze dwa zauważyliśmy w 2011 roku. Są to okazjonalne odkrycia i niezwykle rzadkie zjawiska poszukiwań. Teraz naukowcy planują szczegółowo zbadać te cechy, co pozwoli zrozumieć, w jaki sposób gazy tworzyły gwiazdy i galaktyki we wczesnym Wszechświecie, a także dlaczego nie.
