Gromady gwiazd są wspólnymi strukturami we Wszechświecie, z których każdy składa się z setek tysięcy gwiazd połączonych grawitacją. Zdjęcie z Kosmicznego Teleskopu Hubble'a pokazuje wiele gromad, z których jedną jest NGC 1866.
NGC 1866 znajduje się na samym skraju Wielkiego Obłoku Magellana - małej galaktyki w pobliżu Drogi Mlecznej. Klaster w 1826 r. Znalazł szkockiego astronoma Jamesa Dunlopa, który opracował katalog tysięcy gwiazd i obiektów kosmosu.
Ale NGC 1866 nie można przypisać zwykłym klastrom. Jest to niezwykle młoda gromada kulista blisko nas, więc jej gwiazdy można badać oddzielnie. Argumenty na temat tego, jak tworzą się gromady kuliste, wciąż trwają. Jednak podobne obserwacje pokazały, że większość gwiazd to starożytni o niskich metalicznościach. W astronomii za „metale” uważa się wszelkie elementy inne niż wodór i hel. Cięższe pierwiastki powstają w gwiezdnym jądrze podczas syntezy jądrowej, dlatego niskie metaliczności wskazują na pradawny wiek gwiazdy. Być może gwiazdy te są tak starożytne, że były jednymi z pierwszych po Wielkim Wybuchu.
Ale w przypadku NGC 1866 nie wszystkie gwiazdy są takie same. Uważa się, że w gromadzie występują różne populacje gwiazd i pokolenia. Gdy pojawiła się pierwsza generacja gwiazd, klaster mógł zderzyć się z dużą chmurą gazu, co doprowadziło do nowej fali narodzin gwiazd. Potem nastąpiło pojawienie się drugiego młodszego pokolenia gwiazd.
