Dziesięć lat temu, Orbiter Eksploracji Marsa, uruchomił specjalną misję: regularne dostarczanie wysokiej jakości obrazów Czerwonej Planety. Od tego momentu wydarzyło się wiele niesamowitych wydarzeń: statek kosmiczny schodzący pod spadochronami, łaziki na powierzchni, a nawet pyłowe diabły. Oto niektóre z najlepszych zdjęć:
Landing Curiosity (2012)
NASA i University of Arizona (który prowadzi HiRISE) są przyzwyczajone do precyzyjnych operacji. Zostało to skutecznie zademonstrowane 5 sierpnia 2012 r., Kiedy łazik Curiosity wylądował na Marsie. Kamera zdołała schwytać łazik, bezpiecznie skacząc na spadochronie na Czerwoną Planetę, rozpoczynając misję w kraterze Gale, który trwa do dziś. Wcześniej, w 2008 r., HiRISE również dostrzegł schodzącego Phoenix pod spadochronem.
Comet Siding Spring (2014)
Kilka statków kosmicznych Marsa było monitorowanych, gdy kometa C / 2013 A1C Siding Spring znajdowała się w równowadze Czerwonej Planety. Ta seria obrazów z MRO, która została wykonana 19 października 2014 r., Została pozyskana jak najbliżej: 86 000 mil (138 000 km) z rdzenia. Jest bardzo blisko w astronomicznych odległościach, co odpowiada jednej trzeciej drogi z Ziemi na Księżyc.
Znaleziono Lost Beagle (2015)
Dwanaście lat po tym, jak Beagle dotarł do Czerwonej Planety, MRO zauważył zaginiony statek kosmiczny (który przestał się komunikować podczas lądowania). Obraz pokazuje, że Beagle dotarł na powierzchnię i częściowo rozłożył panele słoneczne.
Satellite Phobos (2008)
Chociaż głównym celem MRO jest Mars, przypadkowo zobaczyli satelity planety (Phobos i Deimos). Stało się to 25 marca 2008 roku. Na obrazku widać krater Big Stick, a także kilka łańcuchów rynnowych i kraterowych, które prawdopodobnie nie mają nic wspólnego z kraterem utworzonym przez Stickneya. Oczekuje się, że grawitacja Marsa rozbije Fobosa za około 100 milionów lat.
Uszkodzenie statku kosmicznego Phoenix
Phoenix, lądując na powierzchni, miał wylądować przez trzy miesiące na powierzchni po wylądowaniu w maju 2008 r., Ale w rzeczywistości trwał około pięciu miesięcy. Następnie statek kosmiczny opadł, gdy wpływ światła słonecznego zmniejszył się w zimie. NASA nadal próbowała komunikować się ze statkiem kosmicznym, zanim został uszkodzony, co pokazano na obrazie MRO z 2010 roku. Szacuje się, że panele słoneczne statku kosmicznego zepsuły się, gdy setki funtów lodu z dwutlenku węgla pokryły statek kosmiczny.
Ice Dunes (2008)
Ten obraz pokazuje dość powszechną cechę na Marsie, znaną jako wydmy Barkhan, które powstają, gdy wiatr wieje w jednym kierunku. Daje to naukowcom wyobrażenie o tym, które wiatry dominowały podczas formowania się tych formacji. MRO są w stanie śledzić sezonowe zmiany na wydmach, takich jak te, które znajdują się w pobliżu bieguna północnego i zamarzają zimą.
Ścieżki łazika (2008)
Spójrz na brązowe plamy po prawej stronie tego obrazu, a następnie przesuń spojrzenie w lewo, aż zobaczysz małe szare kropki. Są to ślady łazika SZANSA na powierzchni, w pobliżu krateru Victoria. Zdjęcie to zostało zrobione przez MRO w ciągu kilku tygodni po przybyciu na Marsa 3 października 2006 roku. Jeśli przyjrzysz się uważnie lewemu szlakowi łazika SZANSA i tuż poniżej, zauważysz jego ślady. Statek kosmiczny regularnie sprawdza również łazik Curiosity na powierzchni Marsa.
Burza piaskowa (2012)
Chociaż MRO znajduje się na orbicie wokół planety, może zidentyfikować dość małe elementy na powierzchni Marsa - takie jak ciepło słoneczne, które pobudza zakurzone tornado. Naukowcy szacują, że burza pyłowa ma ponad 800 metrów wysokości i około 30 metrów średnicy. Był widziany pod koniec dnia na północy planety.
Ciekła woda? (2014)
Ten obraz regionu Coprates Chasma jest wyraźnym przykładem powtarzalnego ukośnego pochodzenia wody, które według naukowców może wskazywać na płynącą, płynną wodę na Marsie. Chociaż uważa się, że atmosfera Czerwonej Planety jest zbyt cienka dla trwałego istnienia wody, topnienie lodu może stworzyć tymczasowe strumienie wody, które zostawiają te ciemne ślady.
Nowy krater (2013)
Jedną z zalet orbitera MRO, który był na Marsie przez długi czas, jest to, że może śledzić zmiany, takie jak ten 30-metrowy krater, który pojawił się dopiero niedawno. Powstał gdzieś między lipcem 2010 r. A majem 2012 r.
