Cały krater ma długość około 5 km (lub 3 mile). Jego starożytna płaskorzeźba przeszła niezliczone tysiące lat cykli zamrażania i topnienia, które rozbiły jej powierzchnię na wielokąty. Proces ten jest dystrybuowany wyłącznie na Marsie i nie można go nawet znaleźć na Ziemi.
Złamane wielokąty powierzchni, jak widać, stają się bardziej ściśnięte bliżej krawędzi krateru. Zespół HiRISE wyjaśnia to w ten sposób:
„Obrzeże krateru ogranicza powstawanie uskoków bliżej brzegu, tworząc koliste pęknięcia. Daje to więcej prostokątnych wielokątów w centrum krateru. Wady w pobliżu środka krateru wykazują typowy wzór deformacji. Niektóre z tych centralnych wielokątów mają mniejsze wielokąty wewnątrz. Z kolei ci ostatni mają nawet mniejsze trójkąty. Ta niekończąca się zmiana tworzy efekt rekurencji! ”.
Począwszy od 12 sierpnia 2005 r. Sonda kosmiczna MRO badała powierzchnię Marsa z orbity do marca 2006 r. Jego eksperyment naukowy dotyczący obrazowania za pomocą kamery o wysokiej rozdzielczości (z angielskiego HiRISE), kontrolowanego przez naukowców z Laboratorium Księżycowego i Planetarnego Uniwersytetu w Arizonie, zapewnia niewiarygodnie Szczegółowe zdjęcia krajobrazu Marsa we wszystkich widzialnych długościach fal podczerwieni.
HiRISE jest zdolny do bardzo bliskiego przybliżenia struktur powierzchni Marsa, znajdujących się tylko na orbicie planety. Zdjęcie powyżej zostało wykonane z odległości 314 km (lub 196 mil).
