13 lat badań poprawiło zrozumienie Marsa. Oto kilka najważniejszych wydarzeń.
Płaskowyż Południka jest domem dla łazika Opportunity i możliwego miejsca lądowania dla osoby. Niedawny dokument odnosi się do ogromnej równiny, którą aparat badał w ciągu ostatnich 13 lat. Rover i jego bliźniaczy Duch wylądowali na Marsie w 2004 roku, aby znaleźć starożytną wodę, którą znaleźli w obfitości.
Woda płynęła po planecie w odległej przeszłości, ponieważ jej atmosfera była grubsza. Z biegiem lat erozja słoneczna wyrzuciła niektóre lżejsze cząstki, powodując, że atmosfera jest zbyt cienka, aby mieć ciecz na powierzchni. Erozja atmosferyczna jest nowym celem badania misji Maven, która dotarła do Marsa w 2015 roku.
W międzyczasie Opportunity pracuje nad nową dwuletnią misją, która rozpoczęła się w 2016 roku. Łazik miał problemy z pamięcią, co spowodowało konieczność zmiany zasady zbierania i wysyłania danych na Ziemię. Ale ogólnie działa dobrze.
Snake on plain
W 2011 r. Urządzenie zauważyło ślady gipsu (minerału osadzonego w wodzie) na Płaskowyżu Południka. Żyła mineralna miała około 16-20 cali długości i szerokości jako ludzki palec. Potem znalazł jeszcze kilka takich żył wokół krawędzi krateru Endeavour. Podobna obserwacja została poczyniona po raz pierwszy.
„To jest jak 100% wskazówka, że woda przepływała przez podziemne szczeliny w skale” - powiedział Steve Squires, dyrektor naukowy Uniwersytetu Corvell w 2011 roku. „Jest to dość czysty osad chemiczny powstający w miejscu stopu. Nie można tego powiedzieć o innym gipsie znalezionym na Marsie lub minerałach związanych z wodą. Na Ziemi takie zjawiska są powszechne, ale ich obecność na Marsie sprawia, że geolodzy chętnie skaczą po pokoju. ” Wody marsjańskie
Potrzeba tylko 6 tygodni, aby potwierdzić, że mały krater, w którym wylądował, był kiedyś mokry. Jednym z pierwszych poważnych dowodów była odkryta skała z obecnością siarczanów, a także nisze, w których kryształy mogą się rozmnażać.
„Płynąca woda kiedyś płynęła po tych skałach. Zmieniła swoją strukturę i zmieniła ich chemię ”, powiedział Squires w 2004 roku. - „Dosłownie widzieliśmy pozostałe ślady wody”.
El Capitan
Na zdjęciu widać El Capitana - jedną z pierwszych kamienistych skał marsjańskich badanych przez aparat. Pokazała kilka oznak wody. Dalsza eksploracja otoczenia ujawniła również rozległe dowody na obecność siarczanów i kryształów. Kolejny znak - kula wielkości grochu. Otrzymali przydomek „jagody”. Po analizie okazało się, że są one wykonane z hematytu, który prawdopodobnie powstaje w obecności wód gruntowych.
Jarosite powstaje tylko w obecności kwaśnej wody. Doprowadziło to naukowców do ekstazy. Faktem jest, że kwaśna woda jest szorstka, ale niektóre lądowe mikroby przetrwają w takich warunkach, co daje nadzieję Marsjanom.
Burns Rock
Obraz przedstawia imponującą panoramę pierwszych dni łazika. To Burns Rock, odtworzony z 46 różnych obrazów i obejmujący ponad 180 stopni. W dolnej prawej i lewej części zdjęcia widać panele słoneczne łazika. Kamienny mur rozciąga się na 33 stopy długości i składa się z kilku złóż skalnych, z których niektóre zostały ułożone przez wodę, a inne przez wiatr.
Skała została nazwana na cześć geologa Rogera Burnsa, który przewidział odkrycie jarozytu na Marsie.
Wykrywanie przepływu
Nawet „w podeszłym wieku”, Opportunity kontynuuje polowanie na oznaki wody. Obraz 2016 obejmuje marsjańską cechę Wharton Ridge.
„Jesteśmy przekonani, że jest to odpływ wypełniony cieczą, zawierający również wodę” - powiedział Squires pod koniec 2016 roku. „Cięte w płynach wąwozy były widoczne na marsjańskiej powierzchni z orbity w 1970 r., Ale nie było możliwe ich dokładniejsze zbadanie. Jednym z celów odnowionej misji jest ich studiowanie. Mamy nadzieję, że dowiemy się, czy płyn to błoto (silny przepływ błota) z dużą ilością gruzu, czy też jest w nim więcej wody. ”
