Zaskakująco, wielu w środowisku naukowym nienawidzi lub nie chce Michael Brown za jego odkrycie. Wydaje się, że w nauce takie sytuacje są czymś dziwnym i rzadkim. Jednak w tej historii Brown jest pamiętany jako „zabójcy Plutona”.
Wygląd zabójcy
Mike Brown (z lewej) i Konstantin Batygin w swoim laboratorium w Caltech
Michael Brown jest typowym naukowcem amerykańskiego astronoma . W , 2012 był aktywnie zaangażowany w badania pasa Kuipera, dzięki czemu był w stanie znaleźć i opisać kilka nowych ciał niebieskich. W tym celu otrzymał bardzo prestiżową nagrodę Kavli.
W , 2016, wraz z Konstantinem Batyginem, wysunęli założenie o istnieniu Planety X (Planet Nine), która nadal jest poszukiwana. Jak widać, w tym człowieku nie ma niczego żądnego krwi, ale tylko jedno z jego odkryć zmieniło nasze rozumienie Układu Słonecznego.
Discovery of Eris
Porównanie wielkości Sedny z innymi dużymi obiektami transneptunowymi i Ziemią.
Brown pracował z grupą astronomów, którzy systematycznie badali obiekty trans-Neptuna. Wśród ich znalezisk są duże Sedna i Kvavar. W 2005 tajemniczy 2003 UB313 po raz pierwszy błysnął naukowcom, którym udało się sfotografować w 2003 roku. Brown użył 1,3-metrowego teleskopu SMARTS, aby przeszukać ciało niebieskie, a kilka miesięcy później udało się dostarczyć dane o orbicie i przybliżonych parametrach obiektu. Tymczasowe oznaczenie zostało później zmienione na „Eris”.
Kvavar, nakręcony w Obserwatorium Palomar
Ale jak sklasyfikować nowy obiekt? Według wstępnych rozmiarów wierzono, że Eris jest większy niż Plutona. To jest 10 planeta Układu Słonecznego? Dalsze odkrycia odkryły coraz więcej dziwnych dużych obiektów. Kiedy wybuchł spór między naukowcami, przedstawiciele Międzynarodowej Unii Astronomicznej (IAU) ruszyli.
Pożegnaj się z Plutonem.
Eris Orbit
Pierwsze szacunki Eris nie były całkowicie dokładne, ale sprawa dotyczy również niewłaściwych parametrów Plutona. Naukowcy zawsze uważali, że jego średnica sięga 2390 km, a ta w Eris - 2600 km. Jednak już w 2007 r. Podano dokładne dane, gdzie średnica Eris wynosiła 2326 (+/- 12) km, a dla Plutona - 2370 (+ / -20) km.
W 2006 r. Powstała słynna debata na temat planetarnej natury Plutona. Czy można nazwać to planetą? Jaki jest status Eris i innych odległych dużych obiektów? Michael Brown początkowo poparł pomysł zmiany statusu.
Eris i Dysnomia
MAC dał planetom 3 główne kryteria, wśród których Pluton nie mógł się równać. Jego masa nie wystarcza, aby stać się głównym obiektem wpływającym grawitacyjnie w pobliżu (zajmuje tylko 7% masy obiektów pasa Kuipera).
Wielu nazywało żądania śmiesznymi i długo się kłóciło, ale nic nie mogło zmienić. Tak więc Pluton od 2006 roku uważany jest za jedną z najbardziej znanych planet karłowatych. Ale Brown był nazywany przez oczy „zabójcą Plutona”. Chociaż najwyraźniej go to nie obchodzi, ponieważ w 2010 r. wydał książkę „Jak zabiłem Plutona i dlaczego była nieunikniona”.
Postscript
Ostatecznie decyzję o zmianie statusu Plutona podjęli przedstawiciele IAC, a nie Brown, więc nie można go winić. A jeśli w ogóle jest winien? Każdego dnia nowe odkrycia zmieniają nasze rozumienie świata, więc zmiana jest nieunikniona. Co mówisz
